ข้าวมันเนื้ออบ

อีที่นี้ก็จะต่อด้วยว่าข้าวมันไก่อย่างที่กินในบ้านเรานั้น เรื่องไก่ตอนไม่ตอน หนังไม่หนัง ไหหลำเบตงอะไรต่างๆจะขอยกไว้ก่อน จะขอรำลึกถึงข้าวมัน (ไก่)เนื้ออบเสียก่อน

ระบบคลาสสิคดั้งเดิมนั้นยามเมื่อหุงข้าวมันแล้วเพื่อให้ข้าวแห้งแล้วระอุดี เขาก็จะคีบเอาถ่านไฟแดงๆมาสุมใส่ฝาหม้อฝากระทะ เผื่อช่วยอบให้มันหายแฉะอีกทางหนึ่งด้วย ได้ข้าวมันหุงสวยสุกร่วนนี้มาแล้ว กินเข้าด้วยกันกับ “เนื้อวัวอบ”

เจ้าไหหลำจะเอาเนื้อสันชิ้นเท่าฝ่ามือไปอบเคี่ยวเครื่องเทศหอมหวล ปรุงรสเค็มซีอิ๊วดำหวานน้ำตาลกรวดจนงวดแห้งดีมีความเปื่อยพอเหมาะพอเจาะก็จักคีบเอาเนื้อแผ่นนั้นขึ้นมานอนจานสังกะสีวางแอบไว้ในตู้กระจกแขวนไก่ 

พอแขกประจำที่รู้ใจมาจึงสับเนื้อโป๊กๆแบบสับไก่โป๊ะหน้าลงบนข้าวมันมาเสิร์ฟให้หากว่าเป็นวัยรุ่นแต่ ถ้าว่าเป็นรุ่นใหญ่จึงสับแยกใส่จานวางเคียงไก่สับ มากินแยกกับจานข้าว

บางเจ้าเสิร์ฟเนื้ออบแบบแห้งๆ บางเจ้าเสิร์ฟเนื้ออบแบบมีน้ำซอสที่เคี่ยวนองมา ทั้งสองอย่างนี้ราดรดด้วยน้ำจิ้มไก่ต้มเข้าเต้าเจี้ยวขิงแก่และพริกซอยเอร็ดอร่อยเปนหนักหนา

มายุคนี้คนไม่ค่อยกินเนื้อวัว ร้านข้าวมันไก่เลี่ยงไปทำหมูอบมาขายแทน ยังพอหากินได้ที่เทเวศร์ ‘ร้านมงคลชัย’ เป็นสไตล์หมูอบน้ำนอง

นสพ.ฐานเศรษฐกิจ ปีที่ 41 หน้า 23 ฉบับที่ 3,663 วันที่ 21 - 24 มีนาคม พ.ศ. 2564