84,000 ชุด กับมนุษย์ตามธรรม! ฉากที่ 7

น่าสนใจไม่ใช่น้อย ที่นักปรัชญาชาวมุสลิมเรียก โลกใบนี้ว่า “บ้านแห่งความทุกข์ยาก” ดูเหมือนนัยจะสอดคล้องกับการขวนขวายของ “ผู้ที่ปรารถนาจะบำเพ็ญเพื่ออำลาโลกก่อนที่โลกจะอำลาเรา” ใครหลุดพ้นไปได้ก็จะไม่เครียด เพราะไม่ต้องผูกพันกับการแย่งชิงรายได้ เนื่องจากการผันทางการเงินส่วนใหญ่ มันเกิดมาจากสันดานดิบ ที่จะต้องแก่งแย่งชิงดี ตามรอย “จ๊อด โซ่รถ” ที่เอาเงินไปฟาดเงินจนฝุ่นเงินปลิวว่อนไปทั่วถึงทุกทวีป 

คิดแล้วก็ทำให้นึกถึง พระพุทธดำรัสที่ตรัสเตือนสติเอาไว้ว่า “ท่านทั้งหลาย จงมาดูโลกนี้อันตระการดุจราชรถ ที่พวกคนเขลาหมกอยู่ แต่ผู้รู้หาข้องอยู่ไม่” ผมชวนเพื่อนซี้คุยกันในแง่มุมนี้ มันส่ายหน้ายังกะเจ้าเข้าทรง พร้อมกับปฏิเสธว่า “ไม่อยากจะลงลึกขนาดนั้น เกรงว่าจะปีนกลับขึ้นมาลำบาก” (ฮา) 

ผมไม่ทราบว่า นักเศรษฐศาสตร์บ้านเราเขาแอบเหยียบตาปลากันรึเปล่า ในโซนที่พระอาทิตย์เล่นซ่อนหา นักธุรกิจเขามักจะสะกิดกันว่า “นักเศรษฐศาสตร์ คือ ผู้ที่ค้นพบสิ่งที่ได้ผลในทางปฏิบัติ มันชวนให้สงสัยได้เช่นกันว่า ปรากฏการณ์ที่ได้เห็นนั้น จะได้ผลในทางทฤษฎีหรือไม่ เนื่องจากนักเศรษฐศาสตร์ คือ คนที่เก่งเรื่องตัวเลขแต่ไม่มีบุคลิกภาพที่จะเป็นนักบัญชีได้!” กร่อด…กร่อด… (ฮา)

ผมยังไม่สรุปว่า นักเศรษฐศาสตร์ไม่มีน้ำยา โบราณท่านสอนว่า “ถามทางให้ถามสองคน” ฝรั่งเรียกว่า “ดับเบิ้ลเช็ค” เพราะว่ามันยังมีเกร็ดเพิ่มว่า ใครจะเชื่อใครหรือไม่เชื่อใคร ว่าแล้วก็ลากมุกเล็กๆ เอามาเล่าเรียกรอยยิ้ม

ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเดินไปตามถนน พบกับ คนเลี้ยงแกะ กับ ฝูงแกะเจ้าถิ่น เธอบอกกับคนเลี้ยงแกะว่า “ฉันขอเดิมพันกับคุณ 100 ดอลลาร์ กับ แกะตัวหนึ่ง ถ้าฉันจะบอกคุณได้ว่าจำนวนแกะในฝูงของคุณมีเท่าไร” คนเลี้ยงแกะ ก็รับเดิมพัน ผู้หญิงเก่งคณิตคิดลัด จัดแจงแต่งสมองแล้วทาย  “ทั้งหมด…973”

คนเลี้ยงแกะประหลาดใจที่เธอตอบถูกต้อง เขาก็บอกว่า “ผมเป็นคนพูดจริงทำจริง คุณเลือกแกะตัวที่คุณชอบได้เลย” ผู้หญิงไม่เรื่องมาก ลากมาเลือกตัวหนึ่ง ได้แล้วก็จะเดินลาจาก

คนเลี้ยงแกะ ตะโกนตามหลังว่า “เดี๋ยวก่อน… ให้โอกาสผมวัดดวงอีกสักครั้งเถอะ ถ้าผมเดาอาชีพคุณถูกต้อง ผมจะเอาสัตว์เลี้ยงของผมคืนมา”

                         

ผู้หญิงเดินยิ้มแป้นกลับมาตามคำขอ คนเลี้ยงแกะ รีบทายอย่างไม่รีรอ “คุณเป็นนักเศรษฐศาสตร์เชิงปริมาณในหน่วยงานของรัฐ ใช่ป่ะ” เธอก็ทึ่งจึงถามว่า “คุณรู้ได้ยังไง” คนเลี้ยงแกะ ยิ้มเผล่แล้วอธิบายว่า “งานเยอะสิ เช็คพลาดได้ง่าย ตะกี๊เอาสุนัขผมไป มันมิใช่แกะ…” (ฮา)

นักศึกษา ป.ตรี สาขาเศรษฐศาสตร์ กำลังข้ามถนน จู่ๆ กบตัวหนึ่งก็โผล่มาทักว่า “ถ้าคุณจูบฉัน ฉันจะกลายเป็นเจ้าหญิง” เขาก้มตัวลงหยิบกบเอามาใส่ไว้ในกระเป๋า กบพูดอีกว่า “ถ้าคุณจูบฉันให้ฉันกลับมาเป็นเจ้าหญิงที่สวยงาม ฉันจะอยู่กับคุณหนึ่งสัปดาห์” เขาหยิบกบออกมาจากกระเป๋า ยิ้มให้มัน และ ใส่กลับเข้าไป   

กบร้องอย่างน้อยใจว่า “ถ้าคุณจูบให้ฉันกลายเป็นเจ้าหญิง ฉันจะอยู่กับคุณ จะทำให้ทุกอย่างที่คุณต้องการ” เขาหยิบกบออกมาอีกครั้ง ยิ้มแล้วสารภาพก่อนที่จะใส่กบลงในกระเป๋าว่า “ผมเป็นนักเศรษฐศาสตร์ ไม่รู้ไม่ชี้ว่าจะต้องมีแฟน  เรื่องที่น่าสนใจจริงๆก็ คือ กบที่พูดได้ เอาไปขายต้องได้ราคามหาศาลแน่นอน…” (ฮา)

กบสิ้น “อัชฌาสัย” เสียใจที่เจอ “คนที่ยังไม่ลอกคราบเป็นมนุษย์” จิตเขาคงจะสะดุด “อัฐอาศัย” ในใจมีนัย “คบแบบเศษฐศาสตร์!” มากกว่าที่จะ“คบกันแบบมนุษย์!” 

ท่านผู้ที่ไม่ขี้เกียจได้โปรดพึงสดับ (ฮา) ท่านเห็นด้วยไหมว่า  “มนุษย์ยุโลภ” กับ “มนุษย์ยุแยง” มีส่วนที่จะทำให้โลกธุรกิจเกิดกระแสผันผวนทางการเงิน เปรยถึงเรื่องนี้เมื่อไหร่ คำว่า เศรษฐศาสตร์ ก็จะโผล่หน้ามาจะเอ๋อยู่เสมอ

เมื่อไหร่ที่ เศรษฐศาสตร์ แทรกเข้ามาในสมอง กระแส “คติปด” ก็จะโผล่มาแจมเสมออย่างเช่น “นักเศรษฐศาสตร์ คือ คนเลือดเย็นที่มีหัวใจอ่อนโยน” กร่อด…กร่อด… (ฮา)

สำนวนที่ใกล้ชิดกับชาวนาชาวไร่ ก็หนีไม่พ้นสำนวนที่ว่า “ธนาคารให้ร่มใช้ยามฟ้าใสเอาร่มกลับคืนไปในยามที่ฝนตก” (หุๆ) 

พระสอนผมว่า ใคร่ครวญเสียให้ดีก่อน…จึงทำ  ผมนั่งทบทวนประสบการณ์ชีวิตโดยธรรมตามสมควร จึงเรียบเรียงเอาไว้เป็นคำภีร์พลิกชีวิต ผมขออนุญาตเชิญชวนให้ท่านลองนำไปใคร่ครวญดูในทุกกิจกรรม อย่าได้อ่อนใจว่า กว่าจะครบเก้าข้อคงจะรอไปถึงชาติหน้ารึเปล่า พระสงฆ์ท่านแบกหลักตั้ง 227 ข้อ ยังเอาอยู่เลยนิ

ประเดิม คือ ปักหมุดหยุดคิดว่ากิจนี้ใผเป็นใผ : นักคิด

ประจบ คือ การพูดสุภาพ วางตัวเรียน้อย ขยันทำกิจ ให้เขานิยม : นักทูต

ประกาศ คือ บอกกล่าวให้เขาได้รู้สักนิดว่าเขาจะได้ประโยน์อะไร : นักข่าว

ประณต คือ มารยาทน้อมไหว้ในการขอลอก และ อย่าดูดทุกมุกจนเกลี้ยง : นักขอ

ประมาณ คือ กางประสบการณ์แจ่มแจ้งอยู่ในสมอง : นักล่า

ประเมิน คือ ใช้กล้องจิตติดหนึบกับห้องใจปักหมุดให้ไวตัดสินทันใดว่าอะไรคือขุมเพชร : นักเลือก

ประกอบ คือ เอาเนื้อเรื่องมาจัดเรียงและแปรรูปในจุดที่ควรจะแปร : นักประพันธ์

ประมวล คือ รวบรัดว่าท้ายสุด โดย ขยับลวดลาย ขยายเรื่องราว เขย่าเรื่องเด่น  ผลลัพธ์ : นักเล่า

ประนม คือ นึกถึงน้ำใจจึงให้เกียรติเขาด้วยการขอบคุณ : นักบวชจิต

ท่านใดทำได้ครบทั้ง ⑨ ข้อนี้ เชื่อผมไหมล่ะ ท่านจะกลายเป็นแมว ⑨ ชีวิต!