84,000 ชุด กับ มนุษย์ตามธรรม! ฉากที่ 12

หมา กับ แมว เขารู้จักกันมาก่อน เมื่อทั้งสองหวนกลับมาเจอกันอีก ก็อยากจะเล่าสู่กันฟังบ้างเป็นธรรมดา จะว่ากันไป หมา ในถิ่นเราก็ใช่ย่อย เป็น “นักเห่าเสมอภาค” ใครเดินผ่านหน้าบ้าน พี่แกเห่าสุดกู่ ครั้นเมื่อเจ้าของหมาเปิดประตูบ้านให้ออกไปกัดกัน เขาทำเป็นไม่แยแสว่าไผเป็นไผ (ฮา) 

วันใดเห่าหอน “อะ...ฮู้!” แสดงว่า หนึ่ง เห็นผีวนเวียนเพ่นพ่าน สอง โหมงานคืนหมาหอน “แจกเหยื่อชำร่วย!” ก่อนจะปิดหีบ (ฮา)

 

เคยเจอ หมา มีจุดอ่อนตรงที่  “ถ้าเห็นรถปิ๊คอัพคันสีเขียว” จะกระโดดข้ามรั้ววิ่งเห่าตามหลังไม่ลดละ เพราะเคยโดน รถยีห้อนี้ และ สีนี้ ซิ่งมาทับปลายหาง! คนในหมู่บ้านไม่มีใครกล้าซื้อ “รถปิ๊คอัพคันสีเขียว” (ฮา)

วันที่เจอกันล่าสุด หมา งึมงำว่า “บ้านที่ฉันอาศัยอยู่ เขาเลี้ยงดูฉัน รักฉัน ให้บ้านที่อบอุ่นและแห้งสบาย เขาลูบหัวฉัน ดูแลฉันเป็นอย่างดี… พวกเขาต้องเป็นพระเจ้า! แน่เลย อะ…ฮู้”

วันล่าสุดที่พบกัน แมว พูดชัดว่า “บ้านที่ฉันนั่งเอกเขนก เขาเซอร์วิสฉัน รักฉัน จัดฮวงจุ้ยให้เป็นพิเศษ พื้นสะอาดไม่เลอะเทอะ เขาลูบหัวฉัน  ดูแลฉันเป็นอย่างดี... ฉันต้องเป็นพระเจ้า! แน่นอน…” (ฮา)

ลีลา แมว นี่ไม่ธรรมดา ชะตาเดิมเป็น “แมวจรจัด” ดีตรงที่มีทักษะเยอะ ต่อมาได้เป็น “สัตว์กำพร้า” อยู่มาไม่นานก็จะเลื่อนขั้นเป็น “สัตว์ลูกจ้าง” หน้าที่หลัก คือ “ไล่จับหนู” เอาเข้าจริงกลายเป็น ตลกคาเฟ่ คือ “โดนหนูไล่กัด” 

แมว เริ่มใช้กลเม็ด “เอ็งแอบข้าหยุด เอ็งสะดุดข้าเขี่ย เอ็งเพลียข้างับ เอ็งหลับข้าโยน เอ็งโหนข้าตะปบ เอ็งหลบข้าพัก...” แว่บไปรับบทหาลำไพ่เป็น “นางกวักเรียกลูกค้าให้เข้าร้าน” (ฮา) แมว ทำแบบนี้จัดว่า “อยู่เป็น” สอดคล้องกับหลัก “มงคลสูตร” คือ “รู้จักวางตัวเหมาะสมชอบธรรม!”

วิธีวัดผล ว่าใคร ทำดี ในส่วนใด ใคร ทำไม่ดี ในส่วนไหน เราคงจะดีดลูกคิดกันลำบาก เนื่องจาก กรรมที่ซับซ้อนยากที่จะล่วงรู้อย่างลุ่มลึก หลักที่ใช้วัดกันได้ คือ ใครสร้างความสุข! และ ใครก่อความทุกข์ มากกว่า!

เหตุในความเป็นมาของ หมา กับ แมว คู่นี้ น่าสนใจว่า หมา โชคดีที่ไม่ได้ตกอับแบบ “หมาตองเหลือง” ติ๊งต่างรู้ไว้สักนิดจะได้ไม่เล่าผิดในโลกติ๊กต่อก  คือ หมาที่พักอยู่ในดงกล้วยใช้ใบตองทำเป็นหลังคาและฝากั้น ครั้นเมื่อใบเขียวเริ่มเฉากลายเป็นใบเหลือง ก็จะย้ายไปหาที่ใหม่ก่อนจะโดนใบแดง (ฮา) 

                                     

น่าเป็นห่วงตรงที่ยังมีความอาฆาตแฝง ในกรณีที่เคยโดนรถเหยียบหางแล้วไม่ขอโทษ (ฮา) ตบะแตกง่ายกลายเป็นหมาผีเข้าผีออก ใครเดินผ่านหน้าบ้านคงจะดวงตก โดนหมาเห่าเป็นว่าเล่น สงสัยเจ้านายคงจะไม่เคยพาไปนั่งสมาธิ (ฮา) แมวซะอีก เกิดมาอาภัพ แต่มาดกลับพลิกฟอร์มกลายเป็น แมวอารมณ์ดี ไม่ลุยกับใคร ออดอ้อนนอบน้อมซะไม่มี

ผล หมา กับ แมว เขาอยู่กันคนละบ้าน จึงฟันธงยากหน่อยว่าเจ้าของบ้านรักหมา หรือ แมว มากกว่า พอจะดูออกว่า หมา มี “ความสำคัญ” ตรงที่ช่วยเป็น “รขย.” คือ “รักษาเขตแดน ยกขาทำมุมกว้าง 60 องศา เยี่ยวฝากไว้ไม่ให้ใครมารุกราน” (ฮา) เหนือชั้นกว่า รปภ. ไหมล่ะ  

สำหรับ แมว มี “ความสัมพันธ์” ตรงที่มี “สัตวสัมพันธ์” ผมมี “แมวนาฬิกา” ตัวหนึ่ง วันไหนตื่นสาย เขาจะเลียหน้าผมจนกว่าผมจะลุกขึ้นนั่ง (ฮา)

ตน หมา กับ แมว มักจะโชว์การขู่คำราม ต่างกันตรงที่ หมา เขาจะขู่ในส่วนของ เนื้อหา แมว เขาจะขู่ในส่วนที่ ข้องใจ คงจะนึกออกนะ! ง๊าว… กันไป ง๊าว… กันมา กว่าจะได้ตบกัน มันก็นานแสนนาน… (ฮา)

หมา ซนแบบลองของ ตะกุยจะดูซะให้ได้ แมว ซนแบบขี้เล่น สิ่งที่หมาขัดเคือง คือ แมวแย่งที่หมานอน (ฮา) 

ประมาณ ความพอดีของ หมา กับ แมว วัดกันสักสองจุด หนึ่ง การกระโดด ของ หมา และ แมว สูสีกันจนยากที่จะตัดสิน สอง หมา แย่งข้าว เพราะ “หวง” แมว แย่งข้าว เพราะ “งก” (ฮา)

กาล หมา รู้จัก กาละเทสะ มากกว่า แมว เพราะว่า แมว เขาเป็นกันเองกับ มนุษย์ มากกว่า นึกจะกระโดดกอดเขาก็กระโดด กระโดดเกาะขามันน่าสะพรึง เกาะแล้วทะลึงไปโหน ระฆังประจำตัว ทาส ของ แมว ซะอีก (ฮา)

สังคม การเข้าสังคมของสัตว์กัดกันไม่รู้จบ พอฟัดพอเหวี่ยง กับ คน นั่นแหละ บทจะมาก็มา บทจะหลบก็หลบ พบกันก็กัดกันเอง ทุกตระกูลคนมีตัวแสบแฝงอยู่คนหนึ่งฉันใด สัตว์ทุกกลุ่มก็มักจะเป็นเช่นนั้น อย่างไรก็ตาม หมา ให้ออกจากบ้านได้ แต่ต้องเอาตะกร้อสวมปาก แมว ควรจะอยู่ในบ้านมากกว่าเพราะเปราะบางที่จะเสี่ยงภัย

บุคคล แฟนคลับ ฝากบอกมาว่า หมา กับ แมว อ่านใจ ผู้เลี้ยงดู แบบ อ่านขาด มากกว่า ลูก ของ ผู้เลี้ยงดู! ผมก็ไม่แน่ใจ เพราะว่า ไม่ได้ไปสุงสิงกับทุกครอบครัว

เมื่อผมอายุย่างเข้า 3 ชวบ ผมอยากจะรู้ว่า ถ้าเอา ลูกแมว ใส่ไว้ในขวดโหลแล้วเอาฝาปิด เขาจะอึดอยู่ได้สักกี่มากน้อย คิดแล้วก็ลงมือเอาลูกแมว 4 ชีวิต หย่อนลงไปในขวดโหล กำลังเอาฝาขวดปิดอยู่พ่อโผล่เข้ามาพูดสียงดังว่า “นอนสิ…!” ผมตกใจแต่ก็ยังมองดูลูกแมวอยู่ เห็นเลยว่าเขาเริ่มตะกาย ผมลุกขึ้นจะไปเปิดพ่อก็ยังกำชับ “นอนสิ…!” แม่เข้ามาอีกคน มองขวดโหลแล้วก็อุทานว่า “ตายแล้ว ใครเอาลูกแมวไปแช่ไว้ในขวดโหล…!” 

ผมคิดในใจว่า ในห้องอยู่กันเพียงสามคน แล้วจะมีใครที่ไหนอีกเรอะ มันจะเป็นไปได้ไหมที่ “พ่อ” คือ “ผัวของแม่” เขาจะซาดิสต์เอาลูกแม้วไว้ดองแกล้มเหล้า (ฮา) แม่มองหน้าผม ผมก็ไม่ปฏิเสธ ในวินาทีนั้น ผมรู้สึกได้ว่า ในดวงตาผม มันมีน้ำตาอุ่นๆหยดร่วงลงมาแตะพื้น 

ผมมีอาการเป็นโรคหอบหืดอยู่นานปี อาการนี้หายไปหลังจากผมอาสาเป็นวิทยากรบรรยายถวายความรู้ฟรีให้พระสงฆ์ได้แตกฉานในการนำเสนอ หอบหิดหายไปก็จริง แต่ทว่า เป่าลมวัดพลังปอดทีไรไม่เคยได้เต็มร้อย!

คำถามที่ผมถามตัวเอง คือ “ถ้ารู้อยู่แก่ใจว่าใครทำเรื่องเลวร้ายให้ผู้อื่นเป็นทุกข์แล้วเขาก็เป็นทุกข์ด้วย!” จะถามให้งวยงงกันไปทำไมว่า “ถ้าทำดีก็จะได้ดีจริงเรอะ!” สมการมันสมดุลชัดขนาดนี้ยังจะสงสัยอะไรอีก!