สถานการณ์ของโรคอีโบลา ที่กำลังแพร่ระบาดอีกครั้งในทวีปแอฟริกา โดยเฉพาะประเทศยูกันดา ทำให้ทั่วโลกเริ่มหวั่นวิตกและจับตามองโรคระบาดนี้อย่างใกล้ชิด และแม้ว่าปัจจุบันทางองค์การอนามัยโลก (WHO) ยังไม่ได้ประกาศเป็นภาวะฉุกเฉินทางสาธารณสุขระหว่างประเทศแต่หลายประเทศรวมถึงประเทศไทยตอนนี้เริ่มมีแนวทางการรับมือโรคระบาดนี้แล้ว
วันนี้"ฐานเศรษฐกิจ"จึงได้รวบรวมสถานการณ์ภาพรวมของโรคอีโบลาทั่วโลกว่าเป็นอย่างไรบ้าง (ข้อมูล ณ วันที่ 25 ตุลาคม 65)และประเทศไทยเตรียมแผนรับมืออย่างไร รวมไปถึงนำเสนอข้อมูลเกี่ยวกับอาการของโรค การติดต่อ แนวทางการรักษา มานำเสนอ
สถานการณ์อีโบลาทั่วโลก
ข้อมูลจากกระทรวงสาธารณสุขประเทศยูกันดาและองค์การอนามัยโลก ณ วันที่ 24 ตุลาคม 2565 มีรายงานพบผู้ป่วยติดเชื้อในประเทศยูกันดาหลายเมือง จำนวน 90 ราย และมีผู้ป่วยเสียชีวิต 44 ราย อัตราป่วยตาย ร้อยละ 49 ในจำนวนนี้มีเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์และสาธารณสุขติดเชื้อ 11 ราย และเสียชีวิต 5 ราย ซึ่งการระบาดครั้งนี้เป็นการระบาดของไวรัสอีโบลาสายพันธุ์ซูดาน ซึ่งมีความรุนแรงเป็นอันดับสอง (อัตราป่วยตายเฉลี่ยร้อยละ 53) รองมาจากสายพันธุ์ซาอีร์ (อัตราป่วยตายเฉลี่ยร้อยละ 68)
การระบาดครั้งล่าสุดนี้ แม้ผู้ป่วยยังไม่มากแต่มีการจับตากันอย่างใกล้ชิด หลายประเทศยกระดับมาตรการควบคุม ในส่วนของ องค์การอนามัยโลก ยังไม่ได้ประกาศ ให้การระบาดครั้งนี้ เป็นภาวะฉุกเฉินทางสาธารณสุขระหว่างประเทศ (Public Health Emergency of International Concern: PHEIC) แต่จะมีการประเมินสถานการณ์ระบาดเป็นระยะ
การรับมือโรคอีโบลาของไทย
ในประเทศไทยแม้จะยังไม่มีผู้ป่วยโรคอีโบลา แต่กรมควบคุมโรคได้วางแผนรับมือตั้งแต่เดือนกันยายนที่ผ่านมา โดยได้ยกระดับมาตรการป้องกันที่ด่านควบคุมโรคติดต่อระหว่างประเทศ ทั้งนี้เพราะโรคอีโบลาเป็นโรคติดต่ออันตราย ตามพระราชบัญญัติโรคติดต่อ พ.ศ. 2558 โดยดำเนินการตรวจคัดกรองผู้เดินทางมาจากประเทศยูกันดา ทุกรายจะต้องได้รับการคัดกรองสุขภาพ และลงทะเบียน ณ ด่านควบคุมโรคติดต่อระหว่างประเทศก่อนเข้าประเทศไทย
รู้จักโรคอีโบลา
โรคอีโบลา อยู่ในกลุ่มโรคไข้เลือดออก เกิดจากเชื้อไวรัสอีโบลา ซึ่งเป็นโรคติดต่อที่มีความรุนแรง พื้นที่การระบาดของโรคนี้พบมากในแถบแอฟริกา โดยมี 5 สายพันธุ์ได้แก่
1.สายพันธุ์ชาร์อี (Ebola-Zaire) พบครั้งแรกในปี พ.ศ.2519 ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งมแม่น้ำอีโบลา ในเมืองยัมบูกู ประเทศซาอีร์
2.สายพันธุ์ซูดาน (Ebola-Sudan) พบครั้งแรกในปี พ.ศ. 2519 ในเขตชนบทห่างไกลของประเทศซูดาน
3. สายพันธุ์เรสตัน (Ebola-Reston) พบครั้งแรกในปี พ.ศ. 2532-2533 ในลิงจากประเทศฟิลิปปินส์ในสถานกักกันของห้องปฏิบัติการที่เมือง Reston ประเทศสหรัฐอเมริกา ทำให้เกิดโรครุนแรงในลิง มีลิงตายจำนวนมากและมีคนติดเชื้อ 4 ราย แต่ไม่มีใครแสดงอาการเจ็บป่วยจากเชื้อนี้
4. สายพันธุ์ Ebola-cote d’lvoire พบครั้งแรกในปี พ.ศ. 2537 ที่ประเทศโกตติวัวร์ (cote d’lvoire) มีลิงป่วยหลายตัวและมีผู้ป่วย 1 รายติดเชื้อจากการชำแหละลิง ผู้ป่วยรายนี้มีอาการแสดงของโรคแต่ไม่เสียชีวิต
5. สายพันธุ์บุนดีบูเกียว (Ebola-Bundibugyo) พบครั้งแรกในปี พ.ศ. 2550 ซึ่งระบาดในตำบล Bundibugyo ที่ประเทศยูกันดา
การติดต่อ
อาการของโรค
การรักษา
การควบคุมโรคมีขั้นตอนอย่างไร
สำหรับผู้ที่เดินทางไปต่างประเทศ
สิ่งที่ควรทำ
1. หลีกเลี่ยงหรือชะลอการเดินทางไปประเทศที่มีการระบาด
2. ติดตามข้อมูลข่าวสารที่เป็นทางการจากกระทรวงสาธารณสุข
3. หากจำเป็นต้องเดินทางไปประเทศที่มีการระบาด ต้อง
สิ่งที่ไม่ควรทำ สำหรับผู้เดินทางไปประเทศที่มีการระบาด
ที่มาข้อมูล