84,000 ชุด กับ มนุษย์ตามธรรม! ฉากที่ 11

ทุกมื้อเที่ยงของ โรงเรียนทำดีได้ดี จะมี ครูฝ่ายสวัสดิการ คอยดูแลโต๊ะผลไม้เกรดเอที่จัดวางเอาไว้เป็นพิเศษ ให้นักเรียนได้กินแอปเปิ้ลกันคนละลูกเท่าเทียมกัน เพื่อไม่ให้มีปัญหาการละเมิดกติกา

ครูจึงตัดไม้ข่มนามวางป้ายไว้หน้าถาดแอปเปิลว่า “หยิบเพียงลูกเดียว พระอินทร์กำลังเฝ้าดูอยู่” ถึงกระนั้นก็ไม่วาย นักเรียนสายตลกบริโภคคนหนึ่ง เขียนโน้ตเอาไปวางไว้ที่โต๊ะ ขนมเค้กมะตูม ว่า “รีบหยิบให้ไวตามใจชอบ พระอินทร์ ไม่ว่างมาเฝ้าดูโต๊ะนี้” (ฮา) 

 

สังคมจับตามองแล้วทำตาปริบๆ เด็กในวัยนี้มักจะรักสนุกแบบ แหกคอก และ แหกยุค ไม่ค่อยจะประสีประสาในเชิง ปฏิบัติดี มักจะหนักไปทาง ปฏิบัติช็อบ (ฮา) ปฏิบัติช็อบ คือ เก็บตังค์ไว้ซื้อของเอาไว้โม้กับสหายนะ และ ปฏิบัติชิ่ง คือ หลบหลีกชั้นเรียน เน้นความพากเพียรลอกการบ้าน (ฮา)

จะอย่างไรก็แล้วแต่ เด็กแสบส่วนใหญ่กลับใจเมื่อไหร่เขาสุดยอดเมื่อนั้น ถึงกระนั้นก็ตาม กะจะลบรอยด่างใช่ว่าจะลบกันได้ง่ายๆ กูรูจีนจึงบอกว่า “คนดีมักทำตัวไม่น่ารัก คนน่ารักมักจะทำตัวไม่ดี” 

ผมเป็นวิทยากรมา 45 ปี เล่ากลเม็ด ไหวพริบ คู่กับ สามัญสำนึก ทุกที่ ให้ผู้ฟังนำไปไตร่ตรองให้ชัดเจนว่า  คนดี เรียนเก่ง ทำงานเฉียบ ตรงต่อเวลา ไม่ฆ่าสัตว์ เสียดายตรงที่ ลำพองว่าตนเอง ฉลาด แต่ทว่า ขาดความเฉลียว ในมุมกลับกัน คนเสื่อม ปากหวาน ไหว้ทั้งหมู่บ้าน ตกค่ำปล้ำนักศึกษา ไอ้ที่แสดงตนเป็นคนเข้าท่าที่แท้ก็เป็นละครเบิกเนตร

สามเณรน้อยนามว่า ติสสะ อายุ 7 ขวบ บวชเล่าเรียนปฏิบัติธรรมอยู่กับท่านพระสารีบุตร อยู่ได้หนึ่งปี ท่านพระสารีบุตรรู้ด้วยฌาณญาณว่า สามเณรติสสะ จะมรณภาพภายในไม่เกิน 7 วัน จึงแนะให้ปลงอายุสังขาร สามเณรติสสะ ก็ไม่สะทกสะท้านหรืออาลัยในชีวิต ไหนๆ ก็จะละสังขารทั้งที ก็จะขออำลาไปโปรดโยมบิดามารดาสัก 3 วัน      

ทุกสิ่ง และ ทุกชีวิต ไม่มีคำว่า “บังเอิญ” มีแต่ “ประจวบเหมาะ” ในระหว่างการเดินทางได้เจอปลาน้อยใหญ่ในสระน้ำ ซึ่งกำลังตื้นเขินกำลังดิ้นทุรนทุราย สามเณรรำพึงว่า เรานี้จะตายภายใน 7 วัน ปลานี้ไม่มีน้ำคงจะตายในวันนี้ เราควรจะรีบโปรดสัตว์ คือ ปลาเหล่านี้ให้พ้นจากความตายเถิด ช่วยเสร็จก็สุดจะประหลาดมีโอกาสได้ทำบุญช่วยอีเก้งติดกับแร้วนายพรานอีกหนึ่งกรณี ด้วยอานิสงส์ดั่งว่านี้ สามเณรติสสะ จึงได้ดี หมดกรรมที่จะหมดอายุขัย อายุยืนต่อไปผิวพรรณผ่องใสกว่าเดิม

ผมอ่านธรรมะเล่มหนึ่ง ไม่เจอ คำนำ กับ เนื้อเรื่อง พบแต่คำสรุปว่า “ดี” หมายถึง “คุณไม่ต้องวุ่นวายใจ ไม่ต้องหาทางหนีทีไล่ ไม่ต้องกังวลตามล้างตามเช็ดงานสกปรกที่ไม่สำเร็จ ไม่เดือดร้อนใจไปกับเรื่องที่ผิดศีลธรรม ผมก็สนใจว่าอ่านแล้วเป็นประโยชน์ เป็นห่วงตรงที่ มีการสอนแบบข้ามขั้นตอน และหักด้ามพร้าด้วยเข่าว่า “ทำดีก็ไม่ได้อะไร!” 

เมื่อไหร่ที่ถ้อยคำนี้กระจายออกวงกว้างไปครอบคลุมบ้านเมือง ผมคาดว่า แฟนคลับที่เคยประทับใจวัด คงจะพักร้อนการทำบุญกันไปไม่น้อย เขาจะคิดว่า “ทำดีไม่ได้อะไรจะทำดีไปทำไม รู้งี้เอาตังค์ไปซื้อล็อตเตอรี่ ออมสิน กับ ธกส. ดีกว่า ได้งวดละ 8O บ. 12O บ.” ก็ยังดีกว่าอด 

จะให้ดีควรแนะเขาว่า หลังจากทำดี อย่าเอาใจไปผูกพัน อย่าหวังผลเกินเหตุ ดีที่ได้แล้วคือ ได้เป็นคนดี ยังจะดีกว่า 
ถ้าคิดจะพูดถึงเรื่อง ทำดีได้ดี ก็ต้องขยายความของคำว่า ดี ให้มัน ง่าย ถูก และ ชัด

หากอธิบายแบบลัดข้ามเส้นสมองชาวบ้าน หันไปกล่าวขานพูดสไตล์พระ คนที่ไม่ได้เรียนพระอภิธรรมก็ตามไม่ทัน หากใครตอบสวนมาว่า ก็ช่วยไม่ได้ ผมถามกลับเผื่อไว้เลยว่า “ช่วยไม่ได้” หรือ “ไม่ได้ช่วย” 

                     

เราเดินทางมาสายนี้ต้องเข้าใจเสมอว่า มูลเหตุที่ พระพุทธองค์ ทรงเล่า 84,000 พระธรรมขันธ์ เนื่องจากตรัสแสดงไว้ให้เอาไปช่วยโลก 

“ทำดีได้ดี” คือ คำนำที่ตั้งอยู่บนรากฐานของความสัตย์ เชื่อมโยงเห็นได้ชัด คือ วัฒนธรรม 

คิดกันแบบทีเล่นทีจริงก็ได้ว่า คนช่วยหมาตกน้ำ เท่ไหม! ภรรยาช่วยเราตอนอับจน เราจะรักไหม!

เราต้องสอบผ่าน จึง อ่านหนังสือ ฟังครูสอน ทำการบ้านเอง แบ่งเวลาไปติว นั่งสมาธิ เราก็สอบผ่าน นี่เพราะทำหน้าที่ดีผลก็ออกมาดีใช่ป่ะ เจ้าหน้าที่พูดดีเราก็ทิปลิโพไปสี่ขวด ใจดีก็มีผลดี ชิมิ (ฮา) 

ขาใหญ่ที่ว่าเจ๋งส่วนใหญ่ตายเพราะขี้เบ่ง ก๊อตฟาร์เธอร์ที่อายุยืนเพราะปรับตัวเป็นผู้ใหญ่ใจดี ใช่ป่ะ!  

หวนกลับไป ระทึก แทนการ ระลึก ในวัยเรียน สหายนะร่วมห้อง เขาเอากระจกขนาดเหมาะมือมาโชว์ ผมนึกอยู่ในใจว่า ไอ้หมอนี่ไม่มีท่าทีว่าเป็นแต๋ว แล้วมันเอากระจกมาทำไม ชั่วโมงเฮงจบไปชั่วโมงซวยก็แจ้งเกิด ครูสาวเข้ามาสอน บริวารของเหล่าสหายนะ เข้ามาห้อมล้อม รุมกันซักถามข้อสอบวิชาภาษาอังกฤษ 

ในขณะเดียวกัน สหายนะ ก็เอากระจกวางบนรองเท้าขยับเข้าใกล้ครู ยืดปลายเท้าลอดใต้กระโปรงเพื่อส่องดูว่า ช่องคลอดของครูทรงเดียวกับช่องที่ตนเองเคยดิ้นผ่านมาก่อนหรือเปล่า ครูรู้แกวจึงสั่งให้เอาทั้ง กระจก กับ สหายนะ เข้าไปมอบตัวในห้องพักครู คะแนนก็แหว่งอ่ะดิ (ฮา…)