กินปลิง

ปลิงมันเปนสัตว์น่าขยะแขยง หน้าตาก็อะไรไม่รู้เปนแท่งๆขรุขระๆเปือกโปนลอยมาดำๆในคลื่นน้ำทะเลชำแรกแหวกใส
 

ฝรั่งนึกไม่ออกว่ามันแท่งๆเหมือนอะไร? หันไปเห็นโหลแตงกวาดองแห่งตนก็เกิดพุทธิปัญญาว่า “อ๋าาาา... SEA cucumber” #แตงกวาทะเล

พวกมาเล และชาวเกาะช่องแคบมะลักกา ร่อนลงไปในทะเลเจอ ประเภทนี้ที่ลอยมามีหนามแหลมตุ่มต่ำทั่งตัว ช้อนขึ้นมาแล้วแหวะไส้พุงออกเอาไปผึ่งรมควัน ทำน้ำมันมันปลิงไว้เปนยาแก้สารพัดอย่าง เรียกไอ้ตัวหนามนั่นว่ ‘กามัต’-sea durian..55  (น่าจะลองเรียกอย่างนี้บ้าง) ทว่าตัวหนามแห่งมันนั้นก็ขายกันแพงไพ ทำกินบำรุงปาก
 

คราวหนึ่ง ศาสตราจารย์นายแพทย์บุญเสริมฯศัลยแพทย์หัวใจ ท่านมาเสนอโครงการรับทุนวิจัยการเพาะเลี้ยงปลิงขาวในน้ำทะเล โดยหวังใจจะเลี้ยงมันคู่กันกับปลากะพง ก็เลยไปดูสถานที่กันที่เกาะจัม โดยลงเรือหัวโทงกันไปดูที่กระบี่ ที่เกาะจัมนี้ประชากรเจ้าถิ่นเปนมุสลิมกันเกือบจะทั้งเกาะ เก่งกาจสามารถนักเรื่องจับปลิงมาตากแห้ง/รมควันขาย

กรรมการอื่นๆเเลดูว่าจะไม่ให้เเล้วเชียวทุนวิจัย แต่ไปคุยแล้ว หมอท่านว่า เชื่อไหมว่าถ้าเอามีดกรีดปลิงเปนๆ ในเวลาเพียง ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง แผลมันจะประสานกันเรียบร้อย 55 ก็หมอท่านเปนหมอหัวใจนี่นะ  ถ้าผ่าคนไข้แล้วได้ยาสมานแผลจากปลิงล่ะก็...
 

ก็มานึกถึงว่า ผู้ใหญ่นั้นกินปลิง โดยกินแบบไทยให้ร้านผัดกะเพรา บอกว่ากินดี ฟอกเลือด ฟอกปอด ร้านไหนๆได้ปลิงทะเลมาขาย ท่านสั่งกินทุกร้านไป บางร้านมั่วหน่อยผัดมาเเฉะ บางร้านผัดมาดีแห้งไฟใส่หมูสับ บางร้านกะเพราเอาทอดก่อน บางร้านเช่นว่า ‘เกี๊ยกหูฉลาม’ ซึ่งย้ายจากสุรวงศ์มา ถนนเหนือใต้ ผัดได้ดีเยี่ยมวิเศษนัก ด้วยว่าใช้พริกขี้หนูเล็กลงผัดกับกุ้งทะเล พร้อมปลิง แต่แถมน้ำหยั่นของซุปหูฉลามอันข้นคลั่กของเขาลงในกระทะด้วย หน่อยหนึ่ง รับประทานร้อนๆอร่อยเปนบ้าเปนหลัง (กับข้าวสวยหุงเรียงเม็ด)
 

พี่อ้วนไพลักษณ์ฯ ท่านจะกินปลิงต้องปลิงดำ ไม่กินปลิงขาวอย่างผู้ใหญ่อื่น ระบุว่า โอ้วเจี้ยะสิเเน่นอน
 

สั่งการไว้เปนวันกว่าจะได้กิน ร้านทำเป็นนั้นเอาปลิงทั้งตัวมาตุ๋น_ไม่มีการหั่นชิ้น หมกมันภายในยัดไว้ด้วยเกาลัดและเม็ดพืชวิเศษราคาแพงต่างๆ จะหิมพานต์ หรือว่าแปะก้วยก็ตาม ยามเชิญมาต้องปูผ้าแดงรับขวัญ

เวลานี้การเพาะเลี้ยงปลิงในทะเลธรรมชาติโดยทำคอกกลางทะเลใส่มันไว้ ล้าสมัยไปเสียแล้ว ที่เกาะยาวน้อย ซึ่งสังกัดจังหวัดพังงา เขาใช้บ่อกุ้งร้างเลี้ยงปลิงร่วมกับปลา ได้ปลิงขาวอ้วนใหญ่ จากการเพาะเลี้ยง (aqua culture) สร้างรายได้เปนกอบกำนำให้อุปทานปลิงมีมากขึ้น ใครอยากไปดูปลิงหรือไปนอนเกาะอันสวยงามนี้ให้เอารถลงเรือไป แต่ควรได้ใช้รถขับเคลื่อนสี่ล้อ มิฉะนั้นจะตกที่นั่งลำบากอย่างตามรูปนี้
 

อย่างไรเสียการเพาะเลี้ยงปลิงขึ้นมาเลี้ยงบนบ่อบกได้ก็หาได้กระทบกับราคาดุลชำระเงินของเหล่ามหาเศรษฐีผู้ดีกินปลิงได้ไม่ เพราะท่านเหล่านั้นมักจำเพาะเจาะจงใช้เฉพาะปลิงดำ_โอวเจี๊ยะ ลอยทะเล (captured fisheries) เท่านั้นหรอกมาทำกินบำเรอลิ้นฯ

นสพ.ฐานเศรษฐกิจ ปีที่ 42 หน้า 18 ฉบับที่ 3,765 วันที่ 13 - 16 มีนาคม พ.ศ. 2565