กับข้าว ปิกนิค 1 : ริล์แย็ตเป็ด
คอลัมน์อิ่ม_โอชาฯ โดย Joie de La Cuisine
พระพุทธศาสนกาลเปนอดีตภาคล่วงมาแล้ว 2564 พรรษา ถึงเวลาโรคระบาดลมหายใจมันพลุ่งพล่านระบาดระบัดขึ้นมาอีกครั้ง ใครมีบ้านก็อยู่บ้าน ใครมีหอก็อยู่หอ รอกักตัวกันไปให้คลายโรคคลายล็อก อย่ากระนั้นเลย มีพรมก็ขนพรม มีเสื่อก็ขนเสื่อ
มีที่นอนก็ขนที่นอน ลากออกมากลางแดดลานหญ้า (ถ้ามี)
ลากออกมาริมทะล (ถ้ามี) ลากออกมาริมระเบียงคอนโด (ถ้ามี) แล้วตั้งวง (โดยลำพัง) ทำกับข้าวปิคนิก กินหลอกตัวเองว่ายังมีความสุขกันดีกว่า ว่าแล้วก็ต้องหาอุปกรณ์เลียนแบบพวกเศรษฐีฝรั่งเศสเล่นปิคนิก:
อันดับแรกก็ต้องหาขนมปังบาแก็ตต์ Baguette
ก่อนหน้าที่อุบลพรรณจะเฟอะฟะขึ้นเทรนด์อันดับหนึ่ง ก็ทำไม๊_ไม่มีใครอธิบายว่าแต่ก่อนชะร่อนไรที่ห้างไดมารู ห้างแพรงก์ตองก์ เขามีมุมจัดร้านขายขนมปังชนิดแท่งยาวเหยียดนี้นามว่า au bon pain || โอมันแปลว่า@ || บองมันแปลว่าดี || แปงมันแปลว่าขนมปัง สิริรวมได้ความว่า “ที่ (ซึ่ง) ขนมปังดี!”
มันจะมีไปเกี่ยวอะไรกับดอกบัว?!? เวลานี้ค่านิยมแห่งความขนมปังดีมันอาจจะเลือนหายไปตามดอกบัวอยู่บ้างก็ช่างเถอะ
ในเมื่อบินไปร้านปัวลานในปารีสเขามิได้ ก็ไปร้าน ปอล ปอลปาติซซารี่ เสียดีกว่า เเป้งขนมปังอบจะเนื้อฟูระคายปากคอหาไม่มีเลย มีแต่ขนมปังเนื้อหนักแน่นกรอบหอม มีรสมีชาติมันลื่นอยู่ในนั้น เอาล่ะ_ เชิญหยิบมาสักสองท่อน
จากนั้นข้ามน้ำโขงไปหลวงพระบาง บนถนนสายหลักของเขาที่จะผ่านหน้าวังเจ้ามหาชีวิตมีร้านหนึ่งประตูสีฟ้า เขาขายเครื่องดองของกระป๋องจากปารีส รสชาติดิบดีแถมไม่มีภาษีบริโภคให้รุงรัง
หยิบมาซึ่งอับแก้วบรรจุเศษเนื้อและเครื่องตับกระต่ายบด ปาเต้ pate หนึ่งอับ อีกอับหยิบริล์แย็ตเป็ด Canard Rillettes ซึ่งใช้เนื้อเป็ดต้มตุ๋นในน้ำมันปรุงรสจนนุ่มดีนำมาบดยี ทิ้งให้เย็นจะได้ไขมันทาขนมปังรสชาติดี หาไม่มี? หยิบ ริล์แย็ตปลา ที่ว่ามันคล้ายๆกันแซลมอนสเปรด
ใครติดนิสัยลันดันเนอร์กินอาหารโดยซื่อในเขตอาณานิคมปรอยฝน tropical ไม่คุ้นปากก็เชิญชวนให้หยิบหา ชัทนีย์มะม่วง-ผลมะม่วงกวนเคี่ยวกับน้ำส้มสายชูฝรั่ง แลน้ำตาลจนงวดหนึบ กินชูรสปวงตับบดเนื้ออัดได้ของหลักสองอย่างนี้มาแล้วก็ต้องมีเครื่องดื่มก่อน ใครไม่กินแอลกอฮอล์ก็ต้องเอาน้ำแร่ น้ำแร่ซิ_เอาที่มันมีฟองมาแต่ในแหล่ง กินล้างคอแล้วมัน_finish เปนที่มีของคำย่อที่ว่ามัน ฟิน!
จะเจือมะนาวเจือสตอรว์เบอรรี่ก็ว่าไป หาไม่มี? ก็ต้องลุยเข้าไปเขาใหญ่ หาเมรัยกระเทยผสมองุ่นแดงขาวที่เขาเรียกกันว่าโรเซ่ รสมันบางๆแต่ไม่เบา กินเคล้าบรรยากาศปิกนิค ดีนักหนาไม่พาเมามึนกลบบรรยากาศสวนศิลป์ที่อุตส่าห์ลากที่นอนออกมาเสพ
ถัดมามันก็ต้องมีส้มสูกลูกไม้และขนมขะต้ม
(ต่อตอน2)
นสพ.ฐานเศรษฐกิจ ปีที่ 41 หน้า 17 ฉบับที่ 3,707 วันที่ 22 - 25 สิงหาคม พ.ศ. 2564