ความหมายของ “บ็อกซิงเดย์” (26 ธ.ค.) อีกวันสำคัญที่ตามหลังคริสต์มาสมาติด ๆ
26 ธันวาคมของทุกปี มีชื่อเรียกขานว่า “บ็อกซิงเดย์” (Boxing Day) ซึ่งมีความหมายและที่มาเกี่ยวเนื่องกับวันคริสต์มาสมาตั้งแต่อดีตกาล ในหลายประเทศถือวันนี้เป็นวันหยุดธนาคารและวันหยุดราชการ เห็นชื่ออย่างนี้ ต้องบอกไว้ก่อนว่า ที่มาไม่เกี่ยวกับกีฬาชกมวยแต่อย่างใด
วันคริสต์มาส (Christmas Day) นั้นตรงกับวันที่ 25 ธันวาคม ของทุกปี คริสตศาสนิกชนถือเป็น วันประสูติของพระเยซู ศาสดาแห่งศาสนาคริสต์ โดยพระองค์ประสูติที่เมืองเบ็ธเลเฮ็มและเติบโตที่เมืองนาซาเรท ซึ่งปัจจุบันคือประเทศอิสราเอล ดังที่พวกเรารู้กัน วันก่อนวันคริสต์มาสเราเรียกว่า “คริสต์มาสอีฟ” (24 ธันวาคม) ส่วนวันถัดจากวันคริสต์มาส หรือวันที่ 26 ธันวาคม ก็มีชื่อเรียกเช่นกัน นั่นก็คือ “บ็อกซิงเดย์” (Boxing Day) ซึ่งไม่เกี่ยวอะไรกับการต่อยมวย หรือกีฬา boxing
เทศกาลคริสต์มาส จึงเป็นการเฉลิมฉลองวันประสูติของพระเยซู และเป็นการฉลองความรักที่พระเจ้ามีต่อมนุษย์โลก โดยพระองค์ส่งบุตรชาย คือ "พระเยซู" ลงมาเกิดเป็นมนุษย์เพื่อช่วยไถ่บาปและช่วยให้มนุษย์รอดพ้นจากการทำชั่วทั้งปวง ดังนั้น เนื่องในเทศกาลสำคัญนี้ ชาวคริสต์ทั่วโลกจึงส่งบัตรอวยพรและมอบของขวัญให้แก่กัน ทั้งยังประดับประดาตกแต่งบ้านเรือนด้วยแสงไฟ และต้นคริสต์มาสอย่างสวยงาม
วันเปิดกล่องของขวัญและแสดงความ “เกื้อการุณ”
วันที่ 26 ธันวาคม หรือ “บ็อกซิงเดย์” คำว่า box หมายถึงกล่องของขวัญที่สมาชิกในครอบครัว ญาติสนิทมิตรสหาย หรือผู้ที่ปรารถนาดีต่อกัน มอบให้กันในวันคริสต์มาสนั่นเอง พูดง่าย ๆ คือวันนี้เป็นวันเปิดกล่องของขวัญ ในหลายประเทศโดยเฉพาะในอังกฤษและประเทศเครือจักรภพ ถือเป็นวันหยุดธนาคารหรือวันหยุดราชการ นอกจากนี้ ยังเป็นวันที่มีการมอบของขวัญให้กับบุคคลด้อยโอกาสในสังคมด้วย
ถ้าวันที่ 26 ธันวาคมของปีไหน ตรงกับวันเสาร์หรือวันอาทิตย์ ก็จะมีการประกาศหยุดชดเชยวันบ็อกซิ่งเดย์ในวันจันทร์
ตามตำนานเล่าว่า ในอดีตกาล วันบ็อกซิงเดย์ จะเป็นวันที่ศิษยาภิบาลเปิด "กล่องทาน" ในโบสถ์ และแจกเงินให้สมาชิกที่ยากจน บางตำนานก็ว่า ในเรือของคนอังกฤษที่เดินทางไปค้าขายหรือมองหาเมืองขึ้น จะมี “กล่อง” ประจำเรืออยู่กล่องหนึ่งซึ่งปลุกเสกทำพิธีโดยบาทหลวง และในกล่องนั้นจะมีเงินใส่ไว้จำนวนหนึ่งถือเป็นกล่องศักดิ์สิทธิ์ประจำเรือ จนเมื่อเดินทางถึงบ้านโดยปลอดภัย กัปตันเรือจะขนกล่องที่มีเงินดังกล่าวไปให้กับพระหรือบาทหลวงเป็นการขอบคุณ บาทหลวงท่านก็จะเก็บไว้ รอจนถึงทำพิธีคริสต์มาสเสร็จ วันรุ่งขึ้น (26 ธันวาคม) ก็จะเปิดกล่อง แล้วนำเงินในกล่องไปซื้อของขวัญบรรจุกล่องใหม่เป็นกล่องเล็กๆ ส่งต่อไปให้คนยากจน
ต่อมาช่วงกลางศตวรรษที่ 19 ชาวอังกฤษถือวันนี้เป็นวันมอบกล่องของขวัญ (Box)ให้แก่พวกคนรับใช้ ซึ่งอาจเป็นเสื้อผ้า อาหาร หรือเงิน นอกจากนี้ ยังมีการมอบให้แก่เจ้าหน้าที่ต่างๆ เพื่อเป็นการตอบแทนที่พวกเขาได้ทำงานและจัดการเฉลิมฉลองในช่วงคริสต์มาส เป็นการแสดงถึงความขอบคุณและไมตรีจิตอันดี คล้ายกับการแจกโบนัสที่นายจ้างให้แก่ลูกจ้าง
จากนั้นมา ก็มีการแจกของขวัญให้กับบุคคลด้อยโอกาสในสังคมในวันบ็อกซิงเดย์นี้ด้วย ถือเป็นวันแห่งการแสดงความเอื้อเฟื้อและเมตตากรุณาต่อกันและกัน
กิจกรรมห้างลดราคาและกีฬาฟุตบอล
ในโอกาสต่อมานั้น ยังมีการจัดกิจกรรมอื่นๆ ที่เกี่ยวเนื่องกับวันบ็อกซิงเดย์ เช่นกิจกรรมถล่มราคาสินค้าโดยห้างร้านในสหราชอาณาจักร ประเทศเครือจักรภพ รวมถึงแคนาดา ห้างสรรพสินค้าจะจัดลดราคา (Boxing Day Sales) ซึ่งผู้คนจะออกมาต่อแถวเพื่อรอประตูห้างเปิดตั้งแต่เที่ยงคืน
หรือในแวดวงฟุตบอล โดยเฉพาะฟุตบอลอังกฤษที่มีพรีเมียร์ลีกเป็นลีกสูงสุด วันเปิดกล่องของขวัญ (26 ธันวาคม) และวันถัดมาจนถึงขึ้นปีใหม่ จะไม่มีการหยุดพักการแข่งขันเหมือนกับหลายลีกในทวีปยุโรป แต่กลับจะมีการแข่งขันติดต่อกันหลายนัดในช่วงนี้ จนถือได้ว่าเป็นช่วงที่หนักหน่วงในการแข่งขัน และเป็นช่วงที่ตรงกับครึ่งฤดูกาลพอดี จึงถือเป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่อาจบ่งบอกถึงความเป็นแชมป์ในตอนจบฤดูกาลเลยก็ได้
การแข่งขันในวันเปิดกล่องของขวัญครั้งแรก มีขึ้นในระดับดิวิชันหนึ่ง ฤดูกาล (ค.ศ.)1888–89 ซึ่งเป็นฤดูกาลแรกของประวัติศาสตร์ฟุตบอลอังกฤษ เมื่อทีมสโมสรเปรสตันนอร์ธเอนด์ เอาชนะ ดาร์บีเคาน์ตี ไปได้ด้วยสกอร์ 5–0 ในวันที่ 26 ธันวาคม ค.ศ. 1888
บ็อกซิงเดย์ที่โลกไม่เคยลืมเลือน
วันที่ 26 ธันวาคม ค.ศ. 2004 หรือพุทธศักราช 2547 หลังจากที่หลายพื้นที่ทั่วโลกเพิ่งเฉลิมฉลองวันคริสต์มาสผ่านพ้นไปเพียงข้ามคืน ได้เกิดเหตุแผ่นดินไหวใต้ทะเล และคลื่นยักษ์สึนามิในหลายประเทศรอบมหาสมุทรอินเดีย รวมทั้งประเทศไทย (เหตุเกิดเช้าตรู่ของวันที่ 26 ธ.ค. หรือราว 07.58 น. ตามเวลาประเทศไทย) ศูนย์กลางแผ่นดินไหวอยู่ลึกลงไปในมหาสมุทรอินเดีย ใกล้ด้านตะวันตกของตอนเหนือเกาะสุมาตรา ประเทศอินโดนีเซีย แรงสั่นสะเทือนจากแผ่นดินไหวทำให้เกิดความเสียหายบนเกาะสุมาตรา และยังรับรู้ได้ในภาคใต้ของประเทศไทย
แผ่นดินไหวครั้งนั้นเกิดจากการยุบตัวของเปลือกโลกใต้มหาสมุทรอินเดีย กระตุ้นให้เกิดคลื่นสึนามิสูงราว 30 เมตรเข้าท่วมทำลายบ้านเรือนตามแนวชายฝั่งโดยรอบมหาสมุทรอินเดีย ประมาณการว่ามีผู้เสียชีวิตจากแผ่นดินไหวดังกล่าวใน 14 ประเทศมากกว่า 230,000 - 280,000 คน หรืออาจจะมากกว่านั้น นับเป็นหนึ่งในภัยพิบัติทางธรรมชาติครั้งร้ายแรงที่สุดในประวัติศาสตร์ของโลก ประเทศที่ได้รับความเสียหายมากที่สุดได้แก่ ประเทศอินโดนีเซีย รองลงมาคือ ประเทศศรีลังกา ประเทศอินเดีย และประเทศไทย ตามลำดับ