ศูนย์วิจัยเศรษฐกิจ"ทีทีบี"ชี้สิ้นปี 67 หนี้ครัวเรือนพุ่ง 91.4%

26 ม.ค. 2567 | 11:11 น.
อัปเดตล่าสุด :26 ม.ค. 2567 | 11:11 น.

ศูนย์วิจัยเศรษฐกิจ"ทีทีบี"ชี้สิ้นปี 67 หนี้ครัวเรือนพุ่ง 91.4% ระบุนยังคงน่าเป็นห่วงทั้งเรื่องการก่อหนี้ที่ไม่สร้างรายได้เพิ่มขึ้นเร็ว และคุณภาพหนี้ที่มีแนวโน้มด้อยลง 

ศูนย์วิเคราะห์เศรษฐกิจ ทีทีบี เปิดเผยว่า "หนี้ครัวเรือน"ไทยสิ้นปี 67 จะอยู่ที่ 91.4% ต่อจีดีพี หรือ 16.9 ล้านล้านบาท โดยหนี้ครัวเรือนยังคงน่าเป็นห่วงทั้งเรื่องการก่อหนี้ที่ไม่สร้างรายได้เพิ่มขึ้นเร็วและคุณภาพหนี้มีแนวโน้มด้อยลง 

ทั้งนี้ เนื่องจากการฟื้นตัวของเศรษฐกิจที่ค่อนข้างเชื่องช้า ส่งผลให้ระดับรายได้ของครัวเรือนฟื้นตัวได้จำกัด และต้นทุนทางการเงินเพิ่มขึ้น กระทบต่อความสามารถในการชำระหนี้และคุณภาพของหนี้ 
 

ด้านข้อมูลจากธนาคารแห่งประเทศไทย (ธปท.) ระบุว่า ยอดคงค้างหนี้ครัวเรือนไทยไตรมาส 3 ของปี 66 อยู่ที่ 16.2 ล้านล้านบาท ขยายตัว 3.4% เมื่อเทียบกับช่วงเดียวกันของปีก่อน คิดเป็น 90.9% ต่อจีดีพี 

ซึ่งมีทิศทางชะลอตัวลงอย่างต่อเนื่องจากไตรมาสก่อนหน้า เนื่องจากผู้ให้กู้หลักอย่างธนาคารพาณิชย์เพิ่มความระมัดระวังในการปล่อยสินเชื่อ สวนทางกับตัวเลขหนี้ที่มาจากกลุ่มบริษัทบัตรเครดิต ลิสซิ่ง และสินเชื่อส่วนบุคคลที่เติบโตในอัตราเร่งสูงสุดในรอบ 10 ปี

นอกจากนี้ คุณภาพหนี้ครัวเรือนมีแนวโน้มด้อยลง จากสัดส่วนหนี้เสียเอ็นพีแอลในระบบธนาคารพาณิชย์ที่สูงถึง 2.79% หรือเกือบ 1.52 แสนล้านบาท เพิ่มขึ้นจากไตรมาสก่อนหน้าถึง 3.6%

ขณะที่สัดส่วนหนี้ค้างชำระระหว่าง 1-3 เดือนอยู่ที่ 6.66% หรือ 3.62 แสนล้านบาท ซึ่งเกือบครึ่งหนึ่ง หรือ 1.7 แสนล้านบาทมาจากสินเชื่อเช่าซื้อรถที่เพิ่มสูงเป็นประวัติการณ์ และยังไม่นับรวมหนี้จากนอนแบงก์ และแบงก์รัฐ อีกกว่า 35% ของทั้งระบบ

สำหรับหนี้ครัวเรือนไทยมีความเปราะบางสูงทั้งจากเศรษฐกิจและระดับรายได้ฟื้นช้า แม้ภาพรวมเศรษฐกิจไทยปี 67 จะมีทิศทางดีขึ้นจากปีก่อน โดยได้รับแรงสนับสนุนจากการส่งออกที่กลับมาขยายตัว แต่ด้วยรายได้จากการส่งออกกว่า 90% กระจุกตัวอยู่ในธุรกิจขนาดใหญ่ ทั้งยังมีการกระจุกตัวในมิติของจำนวนแรงงานที่ค่อนข้างสูง 

ขณะเดียวกันภาคการท่องเที่ยวซึ่งส่วนใหญ่ขับเคลื่อนจากธุรกิจขนาดเล็กกลับมีแนวโน้มฟื้นตัวได้ช้ากว่า ทำให้ฐานะทางการเงินของผู้ประกอบการขนาดเล็กส่วนใหญ่ยังมีความเปราะบาง ซึ่งอาจกระทบต่อแรงงานที่มีมากถึง 71% ของแรงงานทั่วประเทศ ส่งผลให้ครัวเรือนบางส่วนอาจต้องกู้ยืมเพิ่มเติมเพื่อทดแทนสภาพคล่องที่หายไป

ส่วนต้นทุนทางการเงินสูงกว่าในอดีต เมื่อต้นทุนการกู้ยืมปรับตัวสูงขึ้นต่อเนื่องสู่ระดับสูงสุดนับตั้งแต่ปี 66 โดยเฉพาะสินเชื่อรายย่อยที่มีความอ่อนไหวต่อการปรับขึ้นของอัตราดอกเบี้ยเงินกู้ จึงส่งผลกระทบต่อความสามารถในการชำระหนี้ ทำให้ลูกหนี้มีแนวโน้มผิดนัดชำระหนี้ในอัตราเร่งชัดเจนขึ้น 

และภาระหนี้ที่ถูกพักหรือเลื่อนออกไปก่อนหน้าจากผลของมาตรการช่วยเหลือลูกหนี้รายย่อยในช่วงที่เกิดวิกฤติจะถูกนำมาคิดทบต้น และมีส่วนทำให้ระดับหนี้ครัวเรือนในภาพรวมมีแนวโน้มปรับลดลงช้ากว่าปกติ และพฤติกรรมการก่อหนี้โดยขาดวินัยทางการเงินที่ดี