Commonsense is not Common ฉากที่ 8
Commonsense is not Common ฉากที่ 8 : คอลัมน์เปิดมุกปลุกหมอง โดย...ดร.สุรวงศ์ วัฒนกูล หนังสือพิมพ์ฐานเศรษฐกิจ ฉบับ 3817
มิสมนุษย์ เห็นผู้มาติดต่อหิ้วของพะรุงพะรังก็ยื่นถุงก๊อบแก๊บชนิดย่อยสลายได้ให้หนึ่งใบแล้วก็พูด ว่า “ขอโทษนะคะ เอาของใส่รวมกันจะสะดวกกว่าค่ะ” มร.คน ยิ้มและไหว้ขอบคุณ มิสมนุษย์ ก็ละล่ำละลักว่า “ไม่ต้องไหว้ค่ะ เดี๋ยวหนูอายุสั้น” วิญญาณนักบวชลงประทับทรง มร.คน ลงมืออธิบายทันควันฉันมิตรว่า
“ก็เคยเชื่ออย่างนั้นเหมือนกันนะ มีอยู่วันหนึ่ง หลวงพ่อท่านอธิบายให้ฟังว่า ถ้าหากรุ่นพ่อไหว้รุ่นลูกรุ่นลูกเขาอายุจะสั้น ป่านนี้สามเณรคงสิ้นลมหายใจกันเกลี้ยงเลย คนที่กราบสามเณรส่วนใหญ่อายุสูงกว่าทั้งนั้น” (ฮา)
มิสมนุษย์ หัวเราะแบบเขินๆ มร.คน ยิ้มและไหว้ขอบคุณอีกครั้งก่อนจะจากไป
จัดให้ก่อนขอ ให้คะแนน + 5
มร.คน บอกกับ มิสมนุษย์ ว่า “ขอโทษครับ น้องมีถุงก๊อบแก๊บแบบย่อยสลายได้เองสักใบไหมครับ” มิสมนุษย์ ยิ้มให้แล้วบบอกว่า “หนูว่าน่าจะมี สักครู่นะคะ” ว่าแล้วเธอก็รีบก้มลงเปิดเก๊ะหยิบส่งให้ตามคำขอ
มร.คน ยิ้มและไหว้พร้อมกับพูดว่า “ขอบคุณมาก น้องเป็นคนใจสวย” มิสมนุษย์ ยิ้มแป้น ตอบกลับมาทันควันว่า “หน้าหนูสวยกว่าใจอีกนะคะ” (ฮา)
ขอแล้วจัดให้ ให้คะแนน + 4
มร.คน บอกกับ มิสมนุษย์ ว่า “ขอโทษครับ มีหลอดกาแฟชนิดย่อยสลายได้เองสักหลอดไหมครับ” มิสมนุษย์ เล่นละครยิ้มหวานให้แล้วบอกว่า “เดี๋ยวดูให้ นะคะ” ว่าแล้วเธอก็ก้มลงเปิดเก๊ะดูพร้อมกับทำตาโตกึ่งพูดกึ่งอุทานว่า “ตายแล้ว หมดเก๊ะพอดีเลย อันนี้เก๊ะส่วนตัวหนูเองค่ะ หนูให้ไปเองบ้าง ลูกค้ามาขอบ้าง มัวแต่นัวกับงาน ไม่ได้เอามาสต๊อคเพิ่มไว้เลย ขอโทษนะคะ” (ฮา)
ไม่จัดให้แต่พูดจาน่ารัก ให้คะแนน + 3
มร.คน บอกกับ มิสมะนุด ว่า “ขอโทษครับ มีหลอดกาแฟชนิดย่อยสลายได้เองสักหลอดไหมครับ” มิสมะนุด ยิ้มให้แล้วก้มลงเปิดเก๊ะทำท่าชะงักแล้วยืนแบมือทั้งสองเพื่อจะบอกใบ้ว่า ห-ม-ด-แ-ล้-ว-แ-ห-ละ!
ไม่จัดให้แต่ยิ้มแย้ม ให้คะแนน + 2
มร.คน บอกกับ มิสมะโน ว่า “ขอโทษครับ ผมขอไม้บรรทัดแบบย่อยสลายได้เองสักอันมีไหมครับ”
มิสมะโน สบตา ก้มลงดึงลิ้นชัก เปิดดูแล้วองค์พาร์กินสันก็ลงประทับ เดินส่ายหัวหลบออกไปจากพื้นที่ (ฮา)
ไม่จัดให้ทำเป็นเฉย กดคะแนน 0
มร.คน บอกกับ มิสมะโน ว่า “ขอโทษครับ ผมขอไม้บรรทัดแบบย่อยสลายได้เองสักอันมีไหมครับ” มิสมะโน หันไปคุยกับผู้ร่วมงานว่า “เราไม่มีไม้บรรทัดย่อยสลายได้เองสำรองไว้เลยใช่ป่ะคะ!” ผู้ร่วมงาน
คนหนึ่งพูดล้อว่า “พี่ยืม มิสมะโน ไปแทนไม้บรรทัดก็ได้ มิสมะโน เธอก็ย่อยสลายได้เองเลยนะพี่” (ฮา)
ขอไม่ให้รีบพูดกันท่า กดคะแนน -1
มร.คน บอกกับ มิสมะเหงก ว่า “ขอโทษนะครับ มีหนังยางแบบย่อยสลายได้เองสักเส้นไหมครับ” มิสมะเหงก พูดสวนกลับทันควันว่า “ไม่มีอ่ะค่ะ สำนักงานเราไม่มีใครเล่นเป่ากบเลยค่า” (ฮา)
ขอไม่ให้แล้วพูดกวน กดคะแนน - 2
ย้อนยุคไปสู่ห้วงเวลาที่ รถเมล์ขาว ดังมาก รัฐบาลได้จัดรถเมล์ฟรีให้คนวัยเรียนนั่งฟรี รถเมล์จ่ายตังค์จะสีขาวทั้งคัน รถเมล์ฟรีจะมีสีเหลืองทาคาดเป็นเส้นตรงใต้ขอบหน้าต่างด้านนอกตั้งแต่หัวยันท้าย ต้นคิวอยู่ใกล้ ม.ศิลปากร รถเคลื่อนไปสักครู่ก็จอดป้ายรับนักโดยสารฟรี อาซิ้ม ท่านเป็นบุคคลทั่วไปไม่มีสิทธิ์นั่งรถฟรี อารามจะรีบเดินทางเพราะยืนรอรถมานานแล้ว จึงไม่ได้สังเกตสีที่ทาคาดไว้จึงรีบขึ้นมานั่งกับเขามั่ง ปรากฏว่า ไอ้หนุ่มจอมยุทธ์กระบอกงับ คือ กระเป๋ารถเมล์ เดินมาพูดกับ อาซิ้ม เสียงชัดเจนได้ยินกันทั้งคันว่า
“อาซิ้ม ลื้อจะไปเรียนโรงเรียนไหนชั้นไหนล่ะเนี่ย” (ฮา)
คืนวันผันเปลี่ยนเพลิน ขสมก. เชิญผมบรรยายให้ จอมยุทธ์กระบอกงับ รุ่นใหม่เข้าฟัง ผมก็เล่าเรื่องนี้ให้เขาฟังแล้วสำแดงความเห็นว่า “ฤทธิ์เดชอันลึกล้ำของ กันเอง มันออกอาการหนักกว่า กัญชา ตรงที่ สติรวน ทั้งๆ ที่ไม่ได้เมา วันนั้นผมก็ฮา ทุกคนในรถเมล์สอบตกเรื่องมารยาท หละหลวมเมตตาธรรม ลืมเรื่องใจเขาใจเรา กระเป๋ารถเมล์คนที่แซวลืมนึกว่าตรงอกเสื้อตัวเองก็มีชื่อโชว์อยู่ด้วย ถ้า อาซิ้ม จำได้เอาชื่อเราไปบอกลูกชายคยโตซึ่งทำงานเป็นคนมีสี ชีวิตอาจจะโดนแกงโดนเท!”
โรเบิร์ต ฟรอสต์ กวีชาวอเมริกัน ได้รับรางวัลพูลิตเซอร์ 4 ครั้ง แซว มะนุดมะโน ว่า “สมองเราเป็นอวัยวะที่วิเศษ มันเริ่มทำงานทันทีที่คุณตื่นนอนตอนเช้า และ ไม่หยุด จนกว่า คุณจะเข้าออฟฟิศ” (ฮา)
หวังจะ กินผล แต่ ไม่ทน ไม่รัก ไม่รู้ ถ้าไม่รีบโทรหา สามัญสำนึก ให้มากอบกู้ ก็ อมิตตพุทธ!