เคราะห์หาม ยามร้าย (ตอน 2 )

พอถึงขุนตานรถไฟจะมุดเข้าถ้ำ รถยนต์จะเริ่มวิ่งขึ้นเขาฉวัดเฉวียน วัดฝีมือกันตรงนี้_การขับ ข้างรถใครมีซันรูฟมูนรูฟควรเปิดรับอากาศสดๆ fresh air เอาเสียเลย มันโล่งสะอาดและเย็นเยือกตามความสูงแห่งเทือกเขา
 
ตัดเข้าลำพูนมีร้านดาวคะนอง ซึ่งท่านเจ้าของเป็นนักมวยเก่า มีสูตรในการทำพริกลาบเมืองได้อย่างเอร็ดอร่อย ทำไก่นึ่งมีน้ำขลุกขลิกซดแล้วชื่นใจ ถึงดอยติแล้ว อีก 30 กม. ถึงเวียงเจียงใหม่งวดแล้วห่างเวลากันยี่สิบห้าปีขับ w212 สี irridium silver มาเชียงใหม่ลำพัง จะไปบวชพี่หมูซึ่งท่านเป็นรองอธิบดีผู้ใหญ่จะบวชที่วัดป่าพุทธพจน์ แขวงเมืองหริภุญไชย ระหว่างทางก็แวะไหว้สาท่านผู้ใหญ่ตามจุดต่างๆตามเคยแต่ทำไมรู้สึกเหนื่อยและล้า เข้าใจว่าเลือดเปนกรดมันทำฤทธิ คุณลุงนึกท่านชราลงไปมาก คุณวิรัชมรณะแล้วด้วยเบาหวานยังคงฝีไม้ลายมือจนนาทีสุดท้าย ผ่อนหนักผ่อนเบาเจรจาต่อรองกับโรงพยาบาลมิให้ตัดขาได้สำเร็จ ข้างคุณป้าน้อยกระฉับ กระเฉงเหมือนเคยยังอวยชัยให้พรถามไถ่ถึงพ่อแม่

ไม่น่าเชื่อว่าเวลานั้นโรงแรมเต็มทุกแห่งในปีโควิดที่1 ระลอก 2 จำจะต้องงัดบัตรแอคคอร์ออกมาใช้ อันว่าบัตรนี้เขารับประกันว่า ใครมีเข้าแล้วไม่ว่าเมืองใดในโลก จะมีโรงแรมให้แรมคืนเสมอไป ไม่ว่าจะเต็มจะล้นแค่ไหนก็ตาม จะมี_เชื่อเขา โทรติดต่อกับเบอร์หลังบัตรแล้ว เขาก็หาให้ได้ที่ห้วยแก้ว เปนห้องไอบีส ซุปพีเรีย ราคาปกติขับรถขึ้นไปเทียบแล้วก็ขึ้นนอน ลาง(บาง)คนว่าจะเดินทางทำไมไม่รู้จักจองที่พักล่วงหน้าเล่า? 55ก็ต้องขอเรียนว่าในวิถีออนเดอะโรดนั้นคนเรามันวางแผนการเดินทางได้ที่ไหน
 
ใครจะรู้ว่าพิสัยทำการมันหมดที่จุดใด เกิดไปไม่ถึงเชียงใหม่ จำจะต้องพักเอาแรงก่อนที่เมืองตาก หรือลำปางจะทำไงเล่า? ต้องยกเลิก ต้องเรียกค่ามัดจำค่า no show คืนกันวุ่นวาย

 

อันที่จริงวันนั้นมันไปไม่ถึงหรอกเชียงใหม่ มาหมดพิสัยทำการที่ลำปาง วนหาที่พักแรมคืนเต็มหมดไม่มีเหลือเลยสูบยาและกาแฟ ได้ boost ก็นิดหนึ่ง ลากไปลำปางด้วยกำลังใจพวกบุตรหลานส่งมาให้ ครั้นไปถึงลำพูนโรงแรมมันก็เต็มอีก! จึงบูสท์อีกครั้งตอนพลบ ตีหักเข้าเวียงเชียงใหม่ได้
 
มางวดนี่จบโควิดระลอก 4 ขี่รถขาว 350e มารถมีกำลังดีเพราะใหม่จัดและเล็กเพรียวลม โรงแรมเมืองเหนือว่างร้างโรยราตั้งกะเมืองตากมาละกอน หละปูน กริบยันเวียงพิงค์เชียงใหม่
 
คราวนี้คืนนี้รถขาวถูกขับเลียบเลาะรางรถไฟมาทางยางเนิ้งสารภีเช่นเคย ทางหลวงเชียงใหม่ลำพูนสายเก่า สวยงามคลาสสิกสม่ำเสมอ หลังจากทะลุเส้นทางฉวัดเฉวียนที่ขุนตานมาแล้ว ท้องมันหิว คิดอะไรไม่ออกก็ต้องไปกินของร้อนๆอุ่นท้อง  คือก๋วยเตี๋ยวจืดแต่น้ำซุปรสแน่นราคาไม่แรง ลอยลูกชิ้นปลากรายเม็ดเล็กเท่านิ้วก้อย ร้านอ๋อง รสทิพย์ ทิพยรส ตัวอ๋องนี้เองหรือไม่ก็ลูกค้าคนใดคนหนึ่งล่ะทะลึ่งทะเล้น เรียกลูกชิ้นนี้ว่าลูกชิ้นหัวนม (นมแม่?) ก็เปนกิมมิคการค้ามานมนาน ยุคก่อนจะมีตลกเล่นกับลูกค้าถึงวิชาการคำนวนเก็บตังค์อีกด้วย เปนความผูกพันแน่นเเฟ้นกันมาแต่คราอดีต
 
ของๆเขาจืดแม้แต่รสหนักแน่น ใครใคร่จะต้มยำ_ไม่มีขาย ต้องทำเอาเอง 55 ทำไมต้องตามใจด้วยลูกค้า? 
 
ได้เวลาแล้วก็สูบยามวนหนึ่ง ฝ่าสายฝนพรำ ไปเช็คอินเข้าโรงแรมประจำตัว พักผ่อนตอนเมื่อเที่ยงคืน ตื่นมาตีห้าครึ่ง อาบน้ำชำระร่างกายเรียบร้อยแล้ว ออกไปดอยสุเทพหาพระหาเณรใส่บาตรวัดศรีโสดา ตีนดอยสุเทพมีโรงเรียนปริยัติธรรม เด็กชาวเขามาบวชเรียนเยอะ ไม่ได้ไปพม่ามาสองปีกุศลฝ่ายนี้ขาดตอนต้องทำเสีย

 
เปลือยฝ่าเท้าลงเหยียบดิน เปนกิริยาบุญนอบน้อมแด่คุณพระรัตนตรัยและภิกษุสามเณรในผ้ากาสาวพัตร์แล้ว ใส่บาตรด้วยข้าว ไก่ทอด ปลาทอด ไส้กรอก อะไรๆที่เด็กเณรชอบ ซื้อใส่ให้หมด ขนมกรอบๆ ผลไม้หวานๆ ใส่ไปแบบว่าไม่มีประมาณ มากี่คนก็ใส่ หมดเปลืองเท่าใดไม่ได้นับ ใส่เงินแบงค์ร้อยมั่ง แบงค์ยี่สิบมั่ง สตางค์เหรียญมั่ง ให้เณรพอชื่นใจ
 
ก็เด็กน่ะนะจะไปเอาไรกะเด็กมาก ให้พอมีความสุขใจบ้างประสาเด็ก ได้มีแรงใจสืบอายุพระศาสนาต่อไป แล้วไปกราบรูปครูบาท่าน กับทั้งท่านผู้ช่วยงานสร้างถนนขึ้นดอยสุเทพ มีหลวงศรีประกาศ มีขุนกันชนะนนท์ คุณแม่นายต่างๆเปนต้น
 
กรวดน้ำถ่ายกุศลไว้ที่ต้นฉำฉาใหญ่ตรงนั้น อุทิศไปในสี่โลกธาตุ มีบิดามารดา ครูอาจารย์ทั้งหลายเปนต้น ไหนจะบุตรต่างๆ เทพยดาผู้รักษา คุณแม่พระธรณี ภริยาไม่ต้องทำไว้แสบนัก อย่าเอาเลย เปนอันสำเร็จภาคกุศลยามเช้า ใส่บาตรพระเณร 56 รูป ณ ห้วยแก้ว ต. สุเทพ นพบุรีศรีนครพิงค์เชียงใหม่ ในปีโควิดที่ 2 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์
 
อีทีนี้จึงวนรถไปที่แถวช้างม่อย เจริญประเทศ ซึ่งประเทศมันก็คงเจริญจริงเเหละ เงียบกริบ งงงันกันเปนสงัดวังเวง แวะร้านฝรั่งเศสชรา(เมียไทย) อบปาสตรีส์ต่างๆขาย ได้ที่นั่งริมทางแล้วก็ ว่าการพายเนยแข็ง_กีช มากินกับผักยำ ใส่นมควายแข็ง โหระพา ลูกเนย มะเขือเทศน์  (อ้าวที พส อ้างว่าเทศน์ยังยกมือไหว้_มะเขือจะเทศน์มั่งไม่ไหว้เรอะของเขาดีจริงมีไลโคปีนแก้มะเร็งต่อมไข่)
 
เจ้าของร้านสาละวนเสิร์ฟน้ำส้มคั้น น้ำชากาแฟ มาประกอบสำรับ ได้ของดีกินลำค่อยแก้มะเร็งในอารมณ์ได้หน่อยร้านนี้เสิร์ฟข้าวเช้าอังกฤษเปนชุดเสียด้วย เสียชาติฝรั่งเศสเรา ไปยอมเจ้าอาณานิคมอังกฤษทำไม๊ 55
 
เรียกหาไข่กวนน้ำส้ม เขาก็ทำมาดีขนมปังรองนั้นถูกต้อง กรอบและเหนียว ซอสราดมันไปนิด คงบีบมะนาวน้อยกินโดยวังเวงในบรรยากาศสงัดงันของเชียงใหม่ รถไม่มีวิ่งสักคัน ได้เเต่มองรถตัวจอดฝั่งตรงข้าม

 
อนึ่งพูดถึงเรื่องบ่อน้ำ เมืองเหนือนี้บ่อน้ำขุดแล้ว เขาจะไม่กลบกัน คนกลบจะต้องเปนคนเดียวกับคนขุดเท่านั้น ไม่งั้นมันจะ “ขึด”- เปนอัปมงคล เหมือนดังกรณีแรงครู ที่ใครฝืนแล้วมัน-ขึด- ฉะนั้น
 
อันดอยสุเทพนี้มีคติสร้างมาแต่เก่าพระเจ้ากือนา ว่าตัวเจดีย์นั้นเปนปู้แทน (ผู้แทน) อรหันตธรรมภาวะ จึงอยู่สูงสุดดอย ระหว่างนั้นจึงมีวัดลดหลั่นกันลงมา มีวัดอนาคามิ ถอยลงมามีวัดสกิทาคามิ และต้นตีนเลยมีวัดโสดาปติฯ เปนหลักธรรมให้คิดว่าจะเอาอรหันตผลนิพพานทำ ต้องวิ่งทางชันผ่านสี่ด่านอริยะบุคคลเอาก่อนถึงได้
 
วานนั้นวัดศรีโสดา_โสดาปัตติผล ทำไปแล้วซึ่งกุศลใส่บาตรพระเณร
 
วันนี้กระเถิบขึ้นหน่อยมาวัดขั้นสอง คือ สกิทาคามิ ที่นี้ผาลาดมีน้ำไหลเย็นผ่ากลางวัด ภิกษุกวาดถูเสนาสนะเเข็งขัน เห็นดังนั้นก็กวาดสายตาหาดูอิฐแดงจะร่วมกุศลพระเจ้าน้องยาท่านปูพื้น
 
ไอ้ตัวเรานั่นชอบอยู่แล้วของแดงๆ บ้านอยู่มาสี่สิบกว่าปีก็มีปูตรงลานใส่รองเท้า การปูอิฐปูพื้นนี้ในทางลึกลับจิตศาสตร์แล้วท่านว่ามันเปนอิทธิคุณทางลับในการโยกย้ายถ่ายเคราะห์เวลาคนมันเหยียบย่ำกระทำเรา เราย้ายเคราะห์อันนั้นไปที่กองบุญฝ่ายพื้น_อ้างว่าเราทำไว้ให้แล้วเรื่องพื้นที่ให้คนย่ำคนเหยียบ ดังนี้ เคราะห์หามยามร้ายจากการถูกเหยียบย่ำกันตัวก็จะถูก transfer ออกไปจากเราไปสู่พื้นนั่นแทน

 
ถึงเขตชั้นในสังฆาวาสแล้ว พระท่านออกมารับโยมดี มีความสำรวมแต่ยัง welcome ไม่มากไปแบบ พส. นุ่งห่มเหลืองแล้วไท-อินโฆษณายามเทศนา ไม่น้อยไปเหมือนวัดป่าที่ท่านมักทักทายติว่าคนโลนในนามการให้ธรรมะขัดเกลา ทราบว่าไฟวัดเสียจึงช่วยค่าซ่อมระบบไฟวัดไปจำนวนหนึ่ง อุทิศว่า
 
ข้าพเจ้าขอตั้งจิตอุทิศผล บุญกุศลนี้แผ่ไปให้ไพศาล ถึงบิดามารดาครูอาจารย์ แลวงศ์วานญาติมิตรสนิทกัน คนเคยช่วยทำงานการทั้งหลายฯ ทั้งเทพไท้องค์เทวัญขอท่านรับกุศลผลนี้เทอญ จำเพาะแต่ท่านขุนกันชนะนนถี มหาเศรษฐีไทใหญ่ใจกุศลผู้นั้นด้วย จำเพาะแต่บุตรธิดา ต่างๆด้วย ก็แรงกุศลประกอบจิตตั้งอธิษฐานนี้มีผลแรงดังจะได้เล่าต่อไป
 
อันความรักในสายเลือดนั้น มาวันนี้เข้าใจแล้วตามที่โยมยายได้สอน ว่าความรักขาลงมันแรงและท่วมท้นมากกว่าขาขึ้นเหมือนน้ำไหลลงทะเล บิดามารดารักบุตร มากกว่าบุตรรักบิดามารดา ย่ายายปู่ตารักหลานมากว่าที่หลานจะรัก เปนธรรมดาโลก และแล้วพระท่านก็ ยถาสัพพี เปนภาษาเหนือ
 
อนึ่งว่าคนเมืองเหนือนี้เขาหยาดน้ำ สองที เราเทจบที่จันโทปณรโส_ยถา มณีโชติรโส_ยถา เขาเทแค่ครึ่ง_ให้ผี พอเริ่มสัพพีเขาเทใหม่จบที่สุขขังพะลัง_ให้คน
 
เคล็ดทางนี้เวลาท่านผู้ใหญ่เมืองกรุงไปเปนประธานในงานบุญล้านนาอย่าพลาดประเด็นให้เขาดูแคลนว่าไม่_เข้าใจ//เข้า_ไม่ถึง//แล้วทะลึ่ง จะไปพัฒนา!?!