ไชน่าอีสเทิร์น ระงับให้บริการโบอิ้ง 737-800 ทุกลำ หลังเหตุเครื่องบินตก

รายงานข่าวจาก ch-aviation ของจีน ระบุว่า สายการบินไชน่าอีสเทิร์น แอร์ไลน์ ได้ระงับการให้บริการด้วย B737-800 ทั้งหมดหลังจากเกิดเหตุเครื่องบินโบอิ้ง 737-800 ทะเบียน B-1791 ตกในกวางสี เมื่อวันที่ 21 มีนาคม 2565

 

 

เครื่องบินลำดังให้บริการในเที่ยวบิน MU5735 จากคุนหมิง ไปยัง กวางโจว พร้อมผู้โดยสาร 123 คนและลูกเรือ 9 คน เครื่องบินตกระหว่างการบิน โดยลดระดับลงมาจากระดับความสูง 29,000 ฟุตอย่างรวดเร็ว ทั้งนี้ยังไม่ทราบสาเหตุ

แหล่งข่าวบอกกับสำนักข่าว Sina ว่า สายการบินตัดสินใจระงับการให้บริการเครื่องบิน B737-800 จำนวน 106 ลำ ที่เหลืออยู่ทันที เพื่อรอการสอบสวนเพิ่มเติมเกี่ยวกับสาเหตุของอุบัติเหตุ

 

 

สำนักงานการบินพลเรือนแห่งประเทศจีน (CAAC) ได้อนุญาตให้ใช้งานขั้นตอนฉุกเฉินเพื่อส่งทีมกู้ภัยและสอบสวน แต่ยังไม่ได้ออกคำสั่งด้านความปลอดภัยที่กำหนดให้ระงับการให้บริการ B737-800 ทั่วประเทศ ด้านสายการบินของจีนอื่น ๆ อีก 30 สายการบินยังคงให้บริการ B737-800 ตามปกติ ซึ่งมีจำนวนรวมกว่า 1,088 ลำ

 

สำหรับประวัติของ China Eastern Airlines  ก่อตั้งเมื่อ 25 มิถุนายน 2531 ปัจจุบันถือเป็นหนึ่งใน “Big Three” หรือสามยักษ์ใหญ่แห่งสายการบินพาณิชย์จีน อันประกอบด้วย แอร์ ไชน่า, ไชน่าเซาเทิร์นแอร์ไลน์ และไชน่าอีสเทิร์นแอร์ไลน์

ปัจจุบันบริษัทมีสำนักงานใหญ่ในนครเซี่ยงไฮ้ มีฐานให้บริการทั้งผู้โดยสารและขนส่งคาร์โก้ทั่วทุกพื้นที่ของจีน มีเครื่องบินในฝูงบินมากถึง 601 ลำ อีกทั้งมีสายการบินในเครือหลายแห่ง

 

ช่วงปี 2531 ถือเป็นปีต้นกำเนิดของอุตสาหกรรมการบินเชิงพาณิชย์ของจีน จากที่ก่อนหน้านี้ CAAC Airlines ถือเป็นสายการบินของรัฐบาลเพียงแห่งเดียวที่ผูกขาดการเดินอาการในประเทศ ภายใต้การบริหารการบินพลเรือนของการบริหารจีนหัวตง

 

อย่างไรก็ตาม หลังจาก CAAC Airlines ดำเนินกิจการมาได้ 36 ปี รัฐบาลได้หั่นธุรกิจของ CAAC Airlines ออกเป็นสายการบินใหม่ 6 สายการบินในปี 2531 เนื่องจากการบริหารของ CAAC Airlines ในขณะนั้นรัฐบาลต้องแบกรับภาระการให้บริการก้อนใหญ่จนส่งผลให้เกือบเข้าสู่ภาวะล้มละลาย จนทำให้สายการบินได้แยกออกเป็น 6 สายการบินในปี 2531 โดยแต่ละแห่งให้บริการในภูมิภาคใดภูมิภาคหนึ่ง อาทิ ไชน่าอิสเทิร์นแอร์ไลน์ และ ไชน่าเซาท์เทิร์นแอร์ไลน์

 

 

หลังจากแยกตัวออกเป็นไชน่าอีสเทิร์นแอร์ไลน์ ได้ราว 9 ปี ในปี 1997 China Eastern Airlines จึงได้เข้าซื้อกิจการ China General Aviation เนื่องจากไม่สามารถทำกำไรได้อีกต่อไป และต่อมาได้ถือกลายเป็นสายการบินแรกของประเทศที่เสนอขายหุ้นในตลาดต่างประเทศ ในปี 1998 ได้จับมือร่วมทุนกับบริษัท COSCO คอนเทนเนอร์ชิปปิ้งทางเรือรายใหญ่ของจีน ในการให้บริการส่งสินค้าคาร์โก้ทางอากาศภายใต้ชื่อ China Cargo Airlines

 

ต่อมาในปี 2544 การเข้าซื้อกิจการ Great Wall Airlines กระทั่งสองปีต่อมาไชน่าอีสเทิร์นแอร์ไลน์ได้เข้าซื้อกิจการสองสายการบินใหญ่ของจีนคือ China Yunnan Airlines และ China Northwest Airlines ถือว่าเป็นสายการบินในท้องถิ่นจีนที่มีอัตราการเติบโตเร็วที่สุด หากไม่นับสายการบินแห่งชาติที่รัฐบาลถือหุ้น 100% อย่างแอร์ไชน่า ท้ายทศววรษที่ 1990 นี้จึงถือเป็นการเติบโตอย่างก้าวกระโดดของอุตสาหกรรมเดินอากาศของจีน

 

ปลายทศวรรษ 2000 ไชน่าอีสเทิร์นแอร์ไลน์ มีการเติบโตครั้งสำคัญอีกรอบ จากการเข้าซื้อกิจการของ Shanghai Airlines เป็นครั้งแรกในปี 2552 เพื่อขยายการขนส่งระหว่างจีนแผ่นดินใหญ่และฮ่องกง รวมถึงเที่ยวบินระหว่างประเทศจากฮ่องกงสู่ภูมิภาคใกล้เคียง

 

ปัจจุบันไชน่าอีสเทิร์นแอร์ไลน์ ยังเป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นรายใหญ่อันดับสองของเครือสายการบิน Air France–KLM ภายใต้สัดส่วนที่ 9.6% อีกทั้งยังมีสายการบินในเครือหลายสายการบินทั้งเที่ยวบินพาณิชย์ เที่ยวบินขนสินค้าคาร์โก้ และสายการบินต้นทุนต่ำ ดังนี้ China Cargo Airlines, China United Airlines,OTT Airlines และ Shanghai Airlines

 

นอกจากนี้ช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา จีนได้มีการพัฒนาอุตสาหกรรมการผลิตเครื่องบินในประเทศอย่างก้าวกระโดด โดยเครื่องบินรุ่นล่าสุดที่จีนพัฒนาจนประสบความสำเร็จและนำมาให้บริการเที่ยวบินในประเทศอย่างรุ่น COMAC ARJ21-700 นั้น ทางสายการบินไชน่าอีสเทิร์นแอร์ไลน์ ได้ถือเป็นผู้สั่งซื้อหลักของเครื่องรุ่นดังกล่าว มาให้บริการภายใต้สายการบินต้นทุนต่ำ OTT Airlines ซึ่งถือเป็นสายการบินแรกของจีนที่ใช้เครื่องรุ่นดังกล่าวมาให้บริการผู้โดยสารเชิงพาณิชย์ในเส้นทางบินระยะใกล้

 

ทั้งจากข้อมูลของฟอร์บส์เมื่อปี 2563 พบว่า China Eastern Airlines อยู่ในอันดับ 10 ของสายการบินที่มีผลประกอบการสูงสุดของโลกด้วยรายได้ราว 17,300 ล้านดอลลาร์สหรัฐ มีพนักงานในเครือทั้งหมดราว 77,000 คน และยังถือเป็นสายการบินใหญ่อันดับ 6 ของโลกในแง่มีจำนวนฝูงบินมากถึง 600 ลำ