“นภินทร”เดินหน้าขยายการส่งออกกุ้งแช่แข็งระนองไปตลาดตปท.

วันจันทร์ที่ 22 มกราคม 2567 นายนภินทร ศรีสรรพางค์ รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงพาณิชย์ ลงพื้นที่ ก่อนมีการประชุม ครม.สัญจร ณ จังหวัดระนอง ที่บริษัท โกลด์เด้นซีฟู้ด อินเตอร์เนชั่นแนล โดยการลงพื้นที่ในครั้งนี้ ได้มีการเยี่ยมชมและรับฟังข้อเสนอของบริษัทฯ เพื่อขยายช่องทางการค้า ลดอุปสรรคทางการค้า และเพิ่มมูลค่าการส่งออกให้กับผู้ประกอบการผู้ผลิตกุ้งสดแช่แข็งส่งออกไปยังประเทศปลายทาง อย่างซาอุดิอาระเบีย และสเปน ที่อยู่ภายใต้กรอบค้าเสรี FTA  ระหว่างประเทศไทยกับประเทศเป้าหมายปลายทาง พร้อมผลักดันกุ้งสดและผลิตภัณฑ์กุ้งสดแช่แข็งในเขตพื้นที่ (ระนอง พังงา กระบี่) สามารถขึ้นทะเบียนสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ (GI)

ภายหลังการหารือและเยี่ยมชมบริษัท โกลด์เด้นซีฟู้ด อินเตอร์เนชั่นแนล นายนภินทร ได้เปิดภายว่าได้พิจารณาการแนวทางการขยายช่องทางการตลาดต่างประเทศ ไว้ จํานวน 2 ประเด็น ได้แก่     

1.การขึ้นทะเบียนกุ้งครอบคลุมพื้นที่ 3 จังหวัด (ระนอง พังงา กระบี่) เป็นสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ (GI) โดยบริษัทต้องการสร้างเอกลักษณ์ด้วยการขึ้นทะเบียน GI ให้กุ้งกุลาดำในพื้นที่ระนองและจังหวัดใกล้เคียง ( พังงา กระบี่) เนื่องด้วยกุ้งสดของในพื้นที่ดังกล่าวมีเอกลักษณ์ในเรื่องความสวยของสีและรสชาติหวาน ซึ่งเป็นคุณภาพที่กลุ่มผู้บริโภคในสาธารณรัฐประชาชนจีนต้องการ

2. การขยายช่องทางการตลาดต่างประเทศภายใต้กรอบการค้าเสรี FTA โดยบริษัทมีความต้องการขยายช่องทางการตลาดในตะวันออกกลางโดยเน้นการทำ FTA ไทย-GCC และ ไทย-EU เพื่อเพิ่ม ขีดความสามารถทางการแข่งขันในตลาดยุโรป
 

นายนภินทร กล่าวว่า ได้มอบหมายกรมทรัพย์สินทางปัญญาศึกษาหลักเกณฑ์ และข้อกำหนดในการขึ้นทะเบียนกุ้งสดและผลิตภัณฑ์กุ้งสดแช่แข็ง กล่าวคือ กุ้งที่เพาะเลี้ยงในแหล่งน้ำที่สะอาดจากทะเลอันดามันและบ่อดินที่มีแร่ธาตุและเกลือทะเลที่อุดมสมบูรณ์ อาจแสดงถึงการเป็นสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ GI ได้

"วันนี้ได้เชิญเจ้าหน้าที่กรมทรัพย์สินทางปัญญา เข้าร่วมรับข้อเสนอและได้ส่งแบบฟอร์มให้กับบริษัท เพื่อสำรวจความเป็นไปได้ ว่าสินค้าดังกล่าวที่บริษัทมีความประสงค์มีความเป็นไปได้ว่าสามารถเข้าข่ายเป็นสินค้าสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ (GI) ไทย ได้หรือไม่"

นายนภินทร กล่าวเพิ่มเติมว่า สินค้าที่เข้าข่ายเป็นสินค้าสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ (GI) อาทิ ลักษณะของสินค้าเป็นอย่างไร ความมีชื่อเสียงหรือประวัติของความเป็นมาของสินค้าเป็นอย่างไร ต้องเป็นสินค้าดั้งเดิมของท้องถิ่นที่มีการผลิตมาเป็นเวลายาวนานจนมีชื่อเสียงและเป็นสินค้าประจำชุมชน เพราะสินค้าสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์เป็นสินค้าของชุมชน สิทธิในการเป็นเจ้าของสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์จึงเป็นของชุมชนต้องมีความเชื่อมโยงหรือความสัมพันธ์กับแหล่งภูมิศาสตร์ของพื้นที่ผลิตอย่างไร 

กล่าวโดยสรุปคือ ลักษณะภูมิประเทศ ภูมิอากาศ ต้องแสดงถึงภูมิปัญญาของชุมชนในพื้นที่การผลิตสินค้ามีผลอย่างไรต่อสินค้าที่ทำให้สินค้ามีเอกลักษณ์โดดเด่นแตกต่างจากสินค้าชนิดเดียวกันที่ผลิตในพื้นที่อื่น ขอบเขตแหล่งวัตถุดิบและขอบเขตพื้นที่การผลิตเป็นอย่างไร ฯลฯ เป็นต้น