สงครามเป็นกรรมอย่างหนึ่ง

ในครั้งพุทธกาล เคยมีเหตุการณ์สงครามเกิดขึ้นและสงครามที่เกิดขึ้นนั้นเป็นสงคราม ล้างสายโลหิต นั่นก็คือการฆ่า ตระกูลศากยะของพระพุทธเจ้าจนสิ้น เหลือไว้ แต่ความทรงจำ

มีคนไปถามพระพุทธเจ้าว่า การที่เกิดสงครามล้างเผ่าพันธุ์ในครั้งนั้นเป็นเพราะกรรมอะไร พระพุทธเจ้าก็ทรงเมตตาเล่าให้ฟังว่า 

คราวหนึ่งญาติของพระองค์เคยเอายาเบื่อเทลงในน้ำเพื่อฆ่าปลา เมื่อฆ่าเสร็จแล้วพระองค์ได้เห็นก็ดีใจ เศษกรรมนั้นมาถึงพระองค์ด้วย

เมื่อพระองค์ทราบข่าวว่าพระญาติของพระองค์รบกันเองฆ่ากันเองพระองค์จึงรู้สึกปวดหัว นั่นเป็นเพราะองค์เคยดีใจที่พระญาติเทยาเบื่อนั่นเอง

เจ้าชายวิฑฑูภะ คือผู้ฆ่าพระญาติทั้งหมด เหตุเพราะว่า ศากยะวงศ์ นำเอาทาสีหรือทาส แสร้งว่า เป็นราชนิกุล ไปถวายพระเจ้าปเสนทิโกศล จนมีลูกออกมา นามว่า เจ้าชายวิฑฑูภะ

การที่ได้เสียข้ามวรรณะ ถือเป็นความผิดมหันต์ในอินเดียโบราณ เมื่อความจริงปรากฏ จึงเกิดความแค้นเป็นอย่างยิ่ง สงครามก็จึงเกิด

ดังนั้น ในวันนี้ที่เราเห็นการฆ่ากัน เกิดสงครามกันนั้น ล้วนแล้วแต่มีกรรมซึ่งกันและกัน ผูกพันกันมาทั้งสิ้น ถ้าหากเราเข้าใจธรรมะ เราก็จะมองเรื่องนี้ว่าเป็นเรื่องธรรมดา

แต่ถ้าเราไม่เข้าใจ เราก็จะหาเหตุผลว่า อะไรถูกอะไรผิด ใครดีใครไม่ดี เช่นกับวันนี้ สงครามที่รัสเซียได้ถล่มยูเครน อย่างมากมาย ก็คงบอกได้ว่าทั้งสองประเทศนี้ต่างเคยมีกรรมร่วมกันมา

เราเป็นชาวพุทธ เราไม่ได้เชียร์ฝ่ายใดหรือเราเข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง แต่ถ้าเราเข้าใจธรรมะแล้วทุกสรรพสิ่งบนโลกใบนี้ ที่ปรากฏขึ้นล้วนมีเหตุปัจจัยมาแต่อดีตจนถึงปัจจุบันทั้งสิ้น สงครามก็มีจุดเริ่มต้นมาจากเหตุปัจจัยกรรมเก่าเป็นที่ตั้งเช่นกันแล