ตักบาตรเทโวโรหณะ

วันมหาปวารณาเป็นวันพระใหญ่ที่พระสงฆ์เปล่งวาจาออกพรรษาในหมู่สงฆ์ และ หลังจากวันนั้นหนึ่งวันคือ วันตักบาตรเทโว

โดยมีมาแต่ครั้งพุทธกาลนั้น 3 เดือนที่พระพุทธองค์โปรดพุทธมารดาบนสวรรค์ และเป็นพรรษาที่ 7 ของพระองค์ ครั้นเมื่อเสด็จลงมาแล้ว ท้องฟ้าทั้งฟ้าเปิดออก แดนนรกเปิดออก ทำให้ทั้ง 3 โลกมองเห็นกันและกัน

ครั้นเสด็จถึงโลกมนุษย์ที่เมืองเทวโลกกลับมายังโลกมนุษย์ ที่เมืองสังกัสส์ ใกล้เมืองพาราณสีแล้ว สาธุชนก็สาธุการใส่บาตรพระพุทธองค์ เราเรียกการใส่บาตรนี้ว่า ตักบาตรเทโว

มีความเชื่อเป็นตำนานเล่ากันว่า

นัดสมาธิหรือผู้ที่ปฏิบัติธรรมภาวนา เมื่อถึงวันตักบาตรเทโวในตอนเช้า หลังจากที่ใส่บาตรเรียบร้อยแล้ว และอธิษฐานจิตอานิสงส์ผลบุญ เพื่ออโหสิกรรมกับสภาพวิญญาณทั้งหลาย

ที่เป็นกรรมซึ่งกันและกันนั้นจะรู้ก็ดีไม่รู้ก็ดี จะสามารถทำให้การอโหสิกรรมนั้นมีผลอย่างสมบูรณ์

เพราะว่า ทั้งสวรรค์และนรกอเวจีเปิด รับรู้ถึงการแผ่อานิสงส์ผลบุญในครั้งนี้ได้และเมื่อต่างก็อนุโมทนาสาธุ ในบุญนั้น กรรมทั้งหลาย จากที่เคยล่วงเกินซึ่งกันและกันก็จะเบาบาง และปล่อยวางในการ จ้องทำลายซึ่งกันและกัน

แม้ว่าคตินี้จะดูเหมือนเป็นคติที่ ศาสนาผีและศาสนาพุทธผสมกลมกลืนกันแต่อย่างน้อยก็ทำให้เกิดความสบายอกสบายใจ สำหรับคนที่เชื่อในเรื่องของเจ้ากรรมนายเวร

การปฏิบัติเช่นนี้ สำหรับชาวพุทธในประเทศไทยได้มีการ กระทำสืบมาเป็นประเพณีช้านาน และจะเป็นเช่นนี้สืบต่อไป เพื่อเป็นการฝึกฝนจิตใจให้รู้จักการอภัยให้ซึ่งกันและกัน

ขอความสุขสวัสดีจงมีต่อท่านผู้อ่าน และ ให้อธิษฐานจิต เพื่อเกิดอานิสงส์ผลบุญ แก่ตน สืบไป