รินกับลุงพร ที่กลางเมืองปากช่องแถวหน้าโรงเรียนเติมแสงไข (ชื่อนามท่านราชตระกูลผู้นั้นช่างไพเราะ เหมาะกับการส่งมอบการศึกษาแก่ผู้ติดข้อง) ยังมีร้านอาหารตามสเป็คของท่านบรรณาธิการบริหารอยู่คู่หนึ่ง คือ ร้านริน ซึ่งทำอาหารจานเดียวกึ่งภัตตาคาร กับลุงพร ซึ่งทำการกะเพราเคลือบรสให้เยอะและกินอร่อย
ร้านรินอยู่มาไม่มีต่ำ 30 ปี ประดาไฮโซปากช่อง ตกเที่ยงเข้าต้องมาหาของกินง่ายๆที่ร้านริน ซึ่งที่อร่อยเชิดชู ได้แก่สุกี้แห้ง/น้ำ ของเขา
รินคัดของดี กุ้งทะเลสดเด้ง ปูก้อนเปนปั้นๆ มาบริการลูกค้าผู้หิวโหย เพื่อซึบซาบความละมุนแห่งวัตถุดิบจากท้องทะเล วันนี้จึงขอว่าการบะหมี่น้ำปูมาละเลียดตักซดเสียหน่อย บะหมี่เส้นละเอียด น้ำซุปรสคมหอมพริกไทย ใส่ปูกรรเชียงปั้นๆสดๆ และโรยไม่อั้นด้วยกากหมูกรอบๆ ค่อยโปรยใบหอมสับปนผักชีลงมา ! บร้ะ!!
ต่อไปขอให้ได้ผัดกะเพราไทยใช้ใบเล็กแหลมฉุนเข้าเครื่องพริกขี้หนูผัดถึงไฟราดข้าวสวยที่หุงมาเรียงเม็ด วางมะนาวฝานตามวัฒนธรรมฝ่ายนี้ที่เลี่ยนง่ายต้องบีบเปรี้ยวตัดสักกะนิด
ต่อด้วยราดหน้าเส้นใหญ่ใส่คะน้าฮ่องกง เห็ดหอม กุ้งผัดมาสดดี คะน้ากรอบแต่ขื่นไปนิด ตามฤดูกาลอากาศมันร้อน จะลวกน้ำทิ้งก็กลัวเสียวิตามิน
อยากจะกินอะไรๆต่ออีกก็ท้องเเน่นเสียแล้วพระเดชพระคุณท่าน บก.บห. เรียกไอศติมวนิลลานมสดของรินมากินดีกว่า รินมีชื่อทางของเย็น เพราะเขาเปนโรงน้ำแข็งด้วยตัวเขาเอง ไอศติมถ้วยนี้รสดีนัก เครื่องเอาฟักทองไปซอยฝอยๆเชื่อมมากรอบ ใส่ลูกชิด ถั่วดินคั่ว กินเพลิน รสอื่นก็มีอีกมาก
ข้ามไปอีกฟากเพื่อทักทายคุณลุงพร ผู้ควงตะหลิวเอาไก่ทอดกรอบๆชิ้นๆ ไปผัดกะเพรา อย่างแห้ง_อย่าง
ใช่ครับ กะเพราคุณลุงพร ไม่มีน้ำ เปนการผัดโดยเคลือบรสทุกชนิดลงในนั้น พริกก็พริกแห้ง กะเหรี่ยงหอมๆ เผ็ดๆ ใบกะเพราก็แห้ง กระเทียมยังแห้ง ความเเห้งทั้งหลายประสมความกรอบของไก่ทอดชิ้นๆ บร้ะ !
ออกมาเปนรสชาติวิเศษเผ็ด/ร้อน/หอม/กรอบกลมกล่อมกินอร่อย ลุงพรให้ข้าวเยอะ ก็คงเพราะเหตุความอร่อยแห่งกับจานนี้ สั่งกลับบ้านมากินมื้อเย็นยังไม่หายกรอบเลยครับ ลุงพร